محمد حداد کاشانی؛ عزت الله نادری؛ مریم سیف نراقی؛ زهرا دورودیان
دوره 2، شماره 7 ، مهر 1391، ، صفحه 27-42
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی ملاک‌های دوستی و دوستیابی افراد سندرم داون 14 تا 24 سال و مقایسه آن با سایرگروههای عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر مرکز توانبخشی ولی عصر تهران سال 89-88 صورت گرفت. روش:روش این پژوهش زمینه ای است. جامعۀ آماری: جامعۀ پژوهش کلیه افراد سندرم داون و عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر 14 تا 24 سال مرکز ولی عصر در سال تحصیلی ...
بیشتر
هدف: این پژوهش با هدف بررسی ملاک‌های دوستی و دوستیابی افراد سندرم داون 14 تا 24 سال و مقایسه آن با سایرگروههای عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر مرکز توانبخشی ولی عصر تهران سال 89-88 صورت گرفت. روش:روش این پژوهش زمینه ای است. جامعۀ آماری: جامعۀ پژوهش کلیه افراد سندرم داون و عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر 14 تا 24 سال مرکز ولی عصر در سال تحصیلی 89-88می‌باشد. نمونۀ آماری،حجم آن و چگونگی گزینش آن: محقق ابتدا با مراجعه به مرکز ولی عصر تهران 25 نفر گروه سندرم داون و 25 نفر عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر را با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب کرد و آنان را به لحاظ ویژگیهایی مانند سن، جنسیت، طبقۀ اجتماعی ـ اقتصادی با یکدیگر همتا نمود. روش جمعآوری داده‌ها و ابزار های آن: آزمون محقق ساخته 28 سئوالی که چهار زمینه مانند گذراندن اوقات فراغت، تعاون، ویژگیهای مثبت ارتباطی و ویژگیهای منفی ارتباطی را می‌سنجد، اجرا کرده و به بررسی و مقایسۀ این دو گروه پرداخته است. روش آماری: تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که با 95 درصد اطمینان این دو گروه در ویژگیهای گذراندن اوقات فراغت با یکدیگر، تعاون و ویژگیهای منفی ارتباطی تفاوت معناداری ندارند ولی با 95 درصد اطمینان در ویژگیهای مثبت ارتباطی و ملاک‌های دوستی و دوستیابی تفاوت معناداری دارند. به سخن دیگر در این زمینه‌ها افراد سندرم داون در مقایسه با سایر گروههای عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر بهتر عمل کردند. از آنجایی که در مراکز و مدارس ویژه (کودکان سندرم داون و عقبمانده های آموزشپذیر) بیشتر به مسائل تحصیلی و آموزشی و شغلی پرداخته می‌شود در حالی که افراد سندرم داون و عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر نیاز به مهارتهای اجتماعی از جمله مهارتهای دوستی و دوستیابی دارند، پیشنهاد می‌شود که در این مراکز علاوه بر بعد تحصیلی به بعد مهارتهای اجتماعی توجه شود.
حاتم محمدی؛ عزت الله نادری
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 1-26
چکیده
این پژوهش به منظور مقایسه میزان شیوع انواع اختلالات رفتاری در دانشآموزان دبستانی با نارساییهای ویژه در یادگیری و عادی شهر اردبیل انجام گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و به روش تحقیق زمینه ای انجام پذیرفته است. جامعه آماری کلیه دانشآموزان عادی و با نارساییهای ویژه در یادگیری شهر اردبیل است. نمونه آماری شامل 377 نفر از دانشآموزان ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مقایسه میزان شیوع انواع اختلالات رفتاری در دانشآموزان دبستانی با نارساییهای ویژه در یادگیری و عادی شهر اردبیل انجام گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و به روش تحقیق زمینه ای انجام پذیرفته است. جامعه آماری کلیه دانشآموزان عادی و با نارساییهای ویژه در یادگیری شهر اردبیل است. نمونه آماری شامل 377 نفر از دانشآموزان عادی دوره ابتدایی (191 نفر پسر و 186 نفر دختر) و 80 دانشآموز با نارساییهای ویژه در یادگیری (40 نفر دختر و 40 نفر پسر) بودهاند که در سال تحصیلی89- 1388 در آموزشگاههای شهر اردبیل تحصیل میکردند. این پژوهش به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انجام شد و برای جمعآوری داده‌ها از فرم گزارش معلم آخنباخ برای هر دو گروه (دانشآموزان عادی و دانشآموزان با نارساییهای ویژه در یادگیری) استفاده شد. نتایج نشان داد که: 1) دانشآموزان با نارساییهای ویژه در یادگیری و عادی در میزان شیوع انواع اختلالهایرفتاری، مشکلاتعاطفی، مشکلات اضطرابی، مشکلات نارسایی توجه/ بیش فعالی، مشکلات رفتار مقابلهای و مشکلات سلوک تفاوت معنیداری دارند، به سخن دیگر این مشکلات در دانش آموزان با نارساییهای ویژه در یادگیری بیشتر است. اما در میزان شیوع مشکلات جسمانی تفاوتها معنیدار نیست. 2) در هردو گروه، بیشترین میزان شیوع مشکل در مقیاس مشکلات نارسایی توجه/ بیش فعالی و کمترین میزان شیوع مشکل در مقیاس مشکلات جسمانی است. براساس یافتههای این پژوهش، پیشنهاد می‌شود اولیاء مدارس و روانشناسان علاوه بر در نظر داشتن متغیر نارساییهای ویژه در یادگیری، مراقب مشکلات رفتاری این دانشآموزان نیز باشند.
