افسانه رحیمی؛ احمد یارمحمدیان؛ احمد عابدی؛ سالار فرامرزی
چکیده
چکیده: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر درمان مداخلات گروهی (SS-GRIN)، بر بهبود مهارت‌های اجتماعی، تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم است. روش این پژوهش مورد منفرد(طرح A-B-A) بوده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند3دانش آموز مبتلا به اتیسم انتخاب شدند. جلسات آموزشی بر اساس برنامه آموزش مهارت‌های اجتماعی دی روزیر ...
بیشتر
چکیده: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر درمان مداخلات گروهی (SS-GRIN)، بر بهبود مهارت‌های اجتماعی، تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم است. روش این پژوهش مورد منفرد(طرح A-B-A) بوده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند3دانش آموز مبتلا به اتیسم انتخاب شدند. جلسات آموزشی بر اساس برنامه آموزش مهارت‌های اجتماعی دی روزیر که حاوی ده درس بود به مدت 5 ماه در قالب 20 جلسه 40 دقیقه‌ای برگزار گردید. با استفاده از سیستم بهبود مهارت‌های اجتماعی(SSIS) حین و پس از هر 3 جلسه آموزشی نیز ارزیابی صورت گرفت. به منظور پیگیری نتایج آموزش یک ماه بعد این پرسشنامه توسط مربی دانش آموزان تکمیل شد. بر اساس نتایج تحلیل دیداری داده‌ها این برنامه در زمینه بهبود مهارت‌های اجتماعی و مشکلات رفتاری برای هر سه شرکت کننده مؤثر بوده است. در زمینه بهبود شایستگی تحصیلی این برنامه برای شرکت کننده اول مؤثر بوده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد که ماهیت گروهی مداخلات با ایجاد فرصت بیشتر برای تعامل و افزایش انگیزه کودکان برای ارتباط نه تنها منجر به بهبود روابط و مهارت‌های اجتماعی می‌شوند، بلکه همچنین می‌توانند اثر مستقیم و مثبت بر مشکلات رفتاری (شامل کاهش قلدری، رفتار‌های برون ریزی و درون ریزی) بر جای بگذارند. در زمینه اثر بخشی این برنامه بر شایستگی تحصیلی نیاز به تحقیقات بیشتری است.
مسلم اصلی آزاد؛ احمد عابدی؛ احمد یارمحمدیان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش درک روابط فضایی بر عملکرد ریاضی دانش‌آموزان پسر با ناتوانی یادگیری ریاضیانجام شد. روش پژوهش، آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی با ناتوانی یادگیری ریاضی شهر اصفهان در سال تحصیلی91-1390 بود. به منظور انجام این پژوهش، 30 دانش‌آموز ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش درک روابط فضایی بر عملکرد ریاضی دانش‌آموزان پسر با ناتوانی یادگیری ریاضیانجام شد. روش پژوهش، آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی با ناتوانی یادگیری ریاضی شهر اصفهان در سال تحصیلی91-1390 بود. به منظور انجام این پژوهش، 30 دانش‌آموز به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس هوش کودکان وکسلر4، آزمون تشخیص حساب نارسایی،و آزمون عملکرد تحصیلی ریاضی بود. از میان دانش‌آموزان پسری که بر اساس این ابزارها دارای ناتوانی یادگیری ریاضی تشخیص داده شدند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گمارده شدند. داده‌های به دست آمده با تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که که بین گروه‌ها تفاوت معناداری وجود دارد (0001/0>P). بدین ترتیب متغیر مستقل تفاوت معناداری در گروه آزمایش ایجاد کرده، و توانسته به بهبود عملکرد تحصیلی ریاضی کودکان پسر با ناتوانی یادگیری ریاضی در دوره دبستان در مرحله پس‌آزمون بینجامد. بنابراین پیشنهاد می‌شود که از آموزش درک روابط فضایی در آموختن ریاضی به دانش‌آموزان استفاده شود.
احمد یارمحمدیان؛ رویا چوپان زیده؛ فاطمه زید آبادی نژاد؛ فهیمه حسن نتاج
دوره 4، شماره 13 ، فروردین 1393، ، صفحه 15-27
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک‌های یادگیری در دانشجویان نابینا و بینا بود. روش پژوهش علی- مقایسه‌ای بود. نمونهشامل 60 دانشجو (30 نفر دانشجوی نابینا،30 نفر دانشجوی بینا) بودند به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری سبک‌های یادگیری از پرسشنامه سبک یادگیری کلب استفاده شد. فرضیه‌های این پژوهش با استفاده از آزمون تی برای ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک‌های یادگیری در دانشجویان نابینا و بینا بود. روش پژوهش علی- مقایسه‌ای بود. نمونهشامل 60 دانشجو (30 نفر دانشجوی نابینا،30 نفر دانشجوی بینا) بودند به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری سبک‌های یادگیری از پرسشنامه سبک یادگیری کلب استفاده شد. فرضیه‌های این پژوهش با استفاده از آزمون تی برای دو گروه مستقل، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که دانشجویان نابینا از سبک‌های انطباق و همگرا بیشتر استفاده میکنند. در مقابل دانشجویان بینا در مقایسه با دانشجویان نابینا سبک واگرا را بیشتر ترجیح میدهند. در استفاده از سبک جذب بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد (05/0> P). با توجه به سبک‌های غالب انطباق و همگرا در دانشجویان نابینا پیشنهاد می‌شود از روشهای آموزشی سخنرانی، شبیهسازی و ایفای نقش بیشتر استفاده کنند. همچنین با استفاده از راهبردهای مختلف آموزشی، مهارت‌های ارتباطی این دانشجویان تقویت شود، زیرا همگراها کمتر به موضوعاتی که مستلزم کار با افراد دیگر و مردم است علاقه نشان میدهند.
