پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر سازگاری دانشآموزان نابینای پسر پایه سوم راهنمایی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانشآموزان پایه سوم راهنمایی شهر اصفهان است. حجم نمونه شامل 36 دانش آموز پسر ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر سازگاری دانشآموزان نابینای پسر پایه سوم راهنمایی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانشآموزان پایه سوم راهنمایی شهر اصفهان است. حجم نمونه شامل 36 دانش آموز پسر نابینا که به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 18 نفر) جایگزین شده اند. ابزار پژوهشی پرسشنامه سازگاری بل (1961) بود که قبل ازانجام مداخله ( ارائه متغیر مستقل) دو گروه با استفاده از آن پیش آزمون شدند. سپس گروه آزمایش در جلسات آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری میچن بام (1977) به صورت گروهی شرکت داده شدند. در حالی که گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را دنبال میکرد. یک هفته پس از اتمام مداخله مجددا ًهر دو گروه با استفاده از آزمون سازگاری بل پسآزمون شدند. با استفاده از آزمون tوابسته نمرات بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی دربهبود سازگاری دانش آموزان پسر نابینا در گروه آزمایش به طور معناداری موثر بوده است (P<./.1).آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری میچن بام (1977) سبب افزایش سازگاری دانشآموزان نابینا شده و کاهش نشانههای نقص مهارتهای اجتماعی در آنها گردیده است.