داریوش نوروزی؛ احمد احمد زاده بیانی؛ نجمی آقا براتی
دوره 1، شماره 4 ، بهمن 1390، ، صفحه 23-52
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر دو نوع روش تدریس سنتی و چندرسانهای را بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی سال پنجم ابتدایی دانشآموزان در خود مانده بوده است. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن نیمه تجربی است. به این منظور نمونهای شامل 8 نفر از دانشآموزان اتیستیک پسر پایه پنجم ابتدایی با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر دو نوع روش تدریس سنتی و چندرسانهای را بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی سال پنجم ابتدایی دانشآموزان در خود مانده بوده است. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن نیمه تجربی است. به این منظور نمونهای شامل 8 نفر از دانشآموزان اتیستیک پسر پایه پنجم ابتدایی با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری دادهها از آزمون محقق ساخته و نرمافزار چندرسانهای محقق ساخته مبتنی بر اصول طراحی چندرسانهایها استفاده شده است. در هر دو گروه، یک پیش آزمون یکسان اجرا شد و پس از اطمینان از همسان بودن دو گروه، در گروه آزمایش به روش یادگیری چندرسانهای تدریس داده شد و در گروه کنترل به شیوه رایج و متداول تدریس شد، در هردو گروه چهار پسآزمون یادداری و یادگیری لوزی و ذوزنقه اجرا شد. طول مدت اجرای آموزش به همراه اجرای آزمونها در هر گروه7جلسۀ 90 دقیقهای بوده است. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون T نشان داد که به کارگیری نرم افزار چندرسانهای در آموزش مفاهیم ریاضی (مساحت لوزی و مساحت ذوزنقه) در دانشآموزان اوتیستیک مؤثرتر از روش سنتی (روش فعلی موجود در مدارس استثنایی) میباشد. لذا پیشنهاد میشود از آموزش به سبک چندرسانهای برای یادگیری این دانش آموزان استفاده شود.