یوسف ادیب؛ احد عظیمی آقبلاغ
چکیده
در پژوهش حاضر هدف، توصیف و فهم ادراک دانشجویان نابینا و کم بینا از محدودیت‌ها تحصیلی آنان در سطح آموزش عالی بود. مطالعه حاضر در سال تحصیلی 99-1398 با رویکرد کیفی، از نوع تحلیل محتوای کیفی عرفی انجام شد. از میان جامعة دانشجویان نابینا و کم بینا، تعداد 12 نفر از دانشجویان این طیف، با استفاده از شیوه نمونهگیری هدف‌مند انتخاب، و در مصاحبة ...
بیشتر
در پژوهش حاضر هدف، توصیف و فهم ادراک دانشجویان نابینا و کم بینا از محدودیت‌ها تحصیلی آنان در سطح آموزش عالی بود. مطالعه حاضر در سال تحصیلی 99-1398 با رویکرد کیفی، از نوع تحلیل محتوای کیفی عرفی انجام شد. از میان جامعة دانشجویان نابینا و کم بینا، تعداد 12 نفر از دانشجویان این طیف، با استفاده از شیوه نمونهگیری هدف‌مند انتخاب، و در مصاحبة عمیق نیمه ساختاریافته مشارکت کردند. تجزیه و تحلیل متن مصاحبه‌ها با استفاده از الگوی تحلیل ارتباطی، و به صورت دستی انجام شد. راهبردهای اعتباربخشی به داده‌ها با استفاده از روش‌های بازنگری ناظرین، بازنگری مشارکت کنندگان، تخصیص زمان کافی برای جمع آوری داده‌ها و درگیری مداوم و مثلث سازی محقق انجام شد.نتایج در طبقات اصلی"چالش‌های کنکور"، " نامناسب بودن فضای فیزیکی دانشگاه" ، "چالش‌های ارتباطی"، "چالش‌های آموزشی" و"اهمال کاری سازمانی" و چندین طبقة فرعی استخراج شد. نتایج نشان داد، علی‌رغم تصویب و اجرای مقطعی قوانین حمایت‌کنندة داخلی و بین المللی از حقوق معلولان، نیازهای تحصیلی این قشر از دانشجویان کمتر مد نظر قرار می‌گیرد؛ و در عمل به الزامات تحصیلی آنان توجهی نمی-شود. پیشنهاد می‌شود متصدیان امر با مورد توجه قرار دادن دستاوردهای کاربردی پژوهش، اقدامات لازم را انجام دهند.
اکرم هدیپور؛ آرزو شاهمیوه اصفهانی؛ سالار فرامرزی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر الگوی آموزش خوشبینی به روش ایفای نقش بر کاهش افسردگی نوجوانان دختر کمبینای شهر تهران بود. پژوهش با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. تعداد 20 دختر نوجوان کمبینای افسرده که در مقطع راهنمایی مدرسه نابینایان نرجس تهران در سال تحصیلی 92- 1391 مشغول به تحصیل بودند، با استفاده ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر الگوی آموزش خوشبینی به روش ایفای نقش بر کاهش افسردگی نوجوانان دختر کمبینای شهر تهران بود. پژوهش با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. تعداد 20 دختر نوجوان کمبینای افسرده که در مقطع راهنمایی مدرسه نابینایان نرجس تهران در سال تحصیلی 92- 1391 مشغول به تحصیل بودند، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش طی ده جلسه یک ساعته به‌صورت گروهی آموزش ایفای نقش را دریافت کردند، اما به گروه گواه آموزشی در این زمینه داده نشد. دادههای پژوهش بهوسیله آزمون افسردگی کودکان و نوجوانان جمعآوری و با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش خوشبینی به روش ایفای نقش در کاهش افسردگی نوجوانان کمبینا تاثیر معنادار داشته است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که آموزش خوشبینی به روش ایفای نقش میتواند بر کاهش افسردگی نوجوانان کمبینا تاثیر نسبتاً پایداری داشته باشد.
رضا احمدی؛ پرویز شریفی درآمدی
دوره 4، شماره 13 ، فروردین 1393، ، صفحه 1-14
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ مؤلفههای خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کمبینا و بینا بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ نوجوانان کمبینا و بینای سال دوم راهنمایی تحصیلی شهر تهران بود. حجم نمونۀ موردنظر 50 نفر (30 نفر دانشآموز پسر بینا و 20 نفر دانشآموز پسر کمبینا) بود. از روش نمونهگیری در دسترس برای دانشآموزان ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ مؤلفههای خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کمبینا و بینا بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ نوجوانان کمبینا و بینای سال دوم راهنمایی تحصیلی شهر تهران بود. حجم نمونۀ موردنظر 50 نفر (30 نفر دانشآموز پسر بینا و 20 نفر دانشآموز پسر کمبینا) بود. از روش نمونهگیری در دسترس برای دانشآموزان کمبینا و روش نمونهگیری تصادفی ساده برای دانشآموزان بینا از یک مدرسه راهنمایی هم‌جوار استفاده گردید. لازم به ذکر است که در این پژوهش آزمودنیها بر اساس متغیرهای جنسیت، سن و وضعیت اقتصادی- اجتماعی همتاسازی شدهاند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامۀ خودکارآمدپنداری بندورا بود و به‌صورت گروهی اجرا شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان داد که در مؤلفههای "موفقیت تحصیلی"،"یادگیری از طریق خودنظم‌دهی"،"فعالیت‌های فوق‌برنامه"،"برآوردن انتظارات دیگران"،"خودنظم‌دهی انگیزشی"در بین دانشآموزان پسر بینا و دانشآموزان پسرکم بینا تفاوت معنی‌داری وجود دارد)01/0>p (. همچنین میزان خودکارآمدپنداری در مؤلفۀ "استحکام خود" بین دانشآموزان پسر کمبینا و بینا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<p). بنابر نتایج حاصله، میزان خودکارآمدپنداری دانشآموزان پسر بینا نسبت به دانشآموزان پسرکم بینا بیشتر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود معلمین، اولیاء و دست‌اندرکاران امر آموزش از طریق ارائه الگوهای رفتاری مناسب برمبنای انتقال احساس خودکارآمدپنداری در نوجوانان کمبینا عمل کنند. همچنین پیشنهاد می‌شود فرصت‌های اجتماعی کافی برای دانشآموزان کمبینا جهت افزایش توانمندی و رشد انگیزش درونی در آنها فراهم گردد.
