ربابه غلامی؛ علی محمد ناعمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر استیگما و مولفههای مادران کودکان دارای ناتوانیهای رشدی و ذهنی شهر سبزوار انجام شد. روش تحقیق نیمهتجربی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری این پژوهش شامل همة مادران کودکان دارای ناتوانیهای رشدی و ذهنی شهر سبزوار در سال تحصیلی 1395-1396بود که تعداد 34 مادر ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر استیگما و مولفههای مادران کودکان دارای ناتوانیهای رشدی و ذهنی شهر سبزوار انجام شد. روش تحقیق نیمهتجربی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری این پژوهش شامل همة مادران کودکان دارای ناتوانیهای رشدی و ذهنی شهر سبزوار در سال تحصیلی 1395-1396بود که تعداد 34 مادر دارای فرزند با ناتوانیهای رشدی و ذهنی با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و گواه (17 نفر) جایگزین شدند. آنگاه از هر دو گروه پیشآزمون بهعمل آمد.گروه آزمایش مداخله واقعیت درمانی طی10 جلسة 75 دقیقهای بهصورت هفتگی دریافت نمود، در حالی که گروه گواه هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. پس از انجام مداخله، از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. دادههای موردنیاز با استفاده از پرسشنامة استاندارد استیگمای ریتشر و همکاران (2003) جمعآوری شد. سپس دادههای جمع-آوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(تحلیل کواریانس) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی بر استیگما و مولفههای آن شامل بیگانگی، تایید تصورات قالبی، تجربة تبعیض اجتماعی، کنارهگیری اجتماعی مادران کودکانِ دارای ناتوانیهای رشدی و ذهنی موثر است و مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پس-آزمون، به طور معناداری استیگمای کمتری داشتند)001/0(p