نسیم فرنودیان؛ نظام هاشمی
چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش رابطه تنظیم هیجان با امیدواری و ارتباط همدلانه مادران دارای کودک اُتیسم است. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه پژوهشی شامل کلیه مادران دارای کودک اُتیسم در منطقه 5 تهران بود که به مراکز مشاوره مراجعه کردند. با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس و با توجه به تعداد متغیرها و مؤلفهها تعداد ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش رابطه تنظیم هیجان با امیدواری و ارتباط همدلانه مادران دارای کودک اُتیسم است. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه پژوهشی شامل کلیه مادران دارای کودک اُتیسم در منطقه 5 تهران بود که به مراکز مشاوره مراجعه کردند. با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس و با توجه به تعداد متغیرها و مؤلفهها تعداد 230 نفر بهعنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش برای جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تنظیم هیجان گروس (2003)، پرسشنامه امیدواری اشنایدر (1991) و پرسشنامه ارتباط همدلانه دیوس (1983) بود. یافتهها: تجزیهوتحلیل دادها نشان داد که بین تنظیم هیجان با امیدواری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<0/05). همچنین نتایج نشانداد بین تنظیم هیجان با ارتباط همدلانه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<0/05) و درنهایت بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون مؤلفههای امیدواری و ارتباط همدلانه بر اساس مؤلفههای تنظیم پیشبینی شدند. نتیجهگیری: با توجه به یافتهها، در مؤلفههای تنظیم هیجان و امیدواری و ارتباط همدلانه، مادران دارای کودک اتیستیک با مؤلفهها ارتباط مثبت دارند.