لیلا کاشانی وحید؛ الهام حکیمی راد؛ مریم اساسه؛ زهرا فارسیان
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش مهارتهای حل مسئله خلاق بینفردی بر خلاقیت و مهارتهای اجتماعی کودکان کار بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی و در قالب طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. 20 نفر از کودکان کار پسر 7 تا 10 ساله به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برنامه آموزش حل مسئله خلاق ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش مهارتهای حل مسئله خلاق بینفردی بر خلاقیت و مهارتهای اجتماعی کودکان کار بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی و در قالب طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. 20 نفر از کودکان کار پسر 7 تا 10 ساله به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برنامه آموزش حل مسئله خلاق بینفردی برای گروه آزمایش در 15 جلسه (هر جلسه 70-90 دقیقه) اجرا گردید. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش از آزمون تفکر خلاق تورنس فرم الف و ب (TTCT) و مقیاس درجهبندی مهارتهای اجتماعی (SSRS) فرم آموزگار استفاده شد. دادهها با استفاده از نسخه 26 نرمافزار SPSS و آزمون کوواریانس تحلیل شد. یافتههای بهدستآمده نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در هر دو متغیر وابسته تفاوت معناداری وجود داشت و آموزش مهارتهای حل مسئله خلاق موجب بهبود خلاقیت و مهارتهای اجتماعی شد. برنامه حل مسئله خلاق بین فردی بهعنوان راهکاری مداخلهای و پیشگیرانه برای کودکان کار میتواند مورداستفاده متخصصان و دستاندرکاران این حیطه قرار بگیرد.