افسانه رحیمی؛ احمد یارمحمدیان؛ احمد عابدی؛ سالار فرامرزی
چکیده
چکیده: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر درمان مداخلات گروهی (SS-GRIN)، بر بهبود مهارت‌های اجتماعی، تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم است. روش این پژوهش مورد منفرد(طرح A-B-A) بوده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند3دانش آموز مبتلا به اتیسم انتخاب شدند. جلسات آموزشی بر اساس برنامه آموزش مهارت‌های اجتماعی دی روزیر ...
بیشتر
چکیده: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر درمان مداخلات گروهی (SS-GRIN)، بر بهبود مهارت‌های اجتماعی، تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم است. روش این پژوهش مورد منفرد(طرح A-B-A) بوده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند3دانش آموز مبتلا به اتیسم انتخاب شدند. جلسات آموزشی بر اساس برنامه آموزش مهارت‌های اجتماعی دی روزیر که حاوی ده درس بود به مدت 5 ماه در قالب 20 جلسه 40 دقیقه‌ای برگزار گردید. با استفاده از سیستم بهبود مهارت‌های اجتماعی(SSIS) حین و پس از هر 3 جلسه آموزشی نیز ارزیابی صورت گرفت. به منظور پیگیری نتایج آموزش یک ماه بعد این پرسشنامه توسط مربی دانش آموزان تکمیل شد. بر اساس نتایج تحلیل دیداری داده‌ها این برنامه در زمینه بهبود مهارت‌های اجتماعی و مشکلات رفتاری برای هر سه شرکت کننده مؤثر بوده است. در زمینه بهبود شایستگی تحصیلی این برنامه برای شرکت کننده اول مؤثر بوده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد که ماهیت گروهی مداخلات با ایجاد فرصت بیشتر برای تعامل و افزایش انگیزه کودکان برای ارتباط نه تنها منجر به بهبود روابط و مهارت‌های اجتماعی می‌شوند، بلکه همچنین می‌توانند اثر مستقیم و مثبت بر مشکلات رفتاری (شامل کاهش قلدری، رفتارهای برون ریزی و درون ریزی) بر جای بگذارند. در زمینه اثر بخشی این برنامه بر شایستگی تحصیلی نیاز به تحقیقات بیشتری است.
سعید رضایی؛ منا لاری لواسانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی و رفتارهای چالشی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شده‌است. روش پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعۀ آماری، شامل کلیۀ کودکان پسر با اختلال مراکز ویژۀ اتیسم شهر تهران در سال 1396- 1395 است. از کل جامعۀ هدف، تعداد 50 پسر با اختلال طیف اتیسم در دامنۀ سنی 5 تا 14 سال ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی و رفتارهای چالشی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شده‌است. روش پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعۀ آماری، شامل کلیۀ کودکان پسر با اختلال مراکز ویژۀ اتیسم شهر تهران در سال 1396- 1395 است. از کل جامعۀ هدف، تعداد 50 پسر با اختلال طیف اتیسم در دامنۀ سنی 5 تا 14 سال به عنوان نمونۀ آماری به روش نمونه‌گیری خوشه تصادفی شدند. از فرم معلم مقیاس مهارت اجتماعی الیوت و گرشام (1999)، مقیاس تجدید نظر شدۀ رفتارهای تکراری (2000) و مقیاس رشد حرکتی درشت اولریخ2 (2000) برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون t تحلیل شدند. نتایج نشان داد مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی همبستگی مثبت و معنادار (05/0 (p<و مهارت‌های حرکتی با رفتارهای چالشی رابطۀ منفی و معنادار (05/0 (p<دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که زیرمقیاس‌های جا‌به‌جایی و کنترل شئ آزمون مهارت حرکتی48 درصد توانایی پیش‌بینی مهارت اجتماعی و 24 درصد توانایی پیش‌بینی رفتارهای چالشی را در کودکان با اختلال اتیسم دارند. با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می‌رسد مهارت‌های حرکتی به عنوان یک عامل پیش‌بینی کنندۀ توانایی ارتباط اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی می‌تواند به عنوان یک عامل مداخله‌ای و درمانی موثر برای بهبود و افزایش مهارت‌های اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی به‌کار برده شود.
