مریم محمدی دولت آباد؛ یاسر رضاپور میرصالح؛ آزاده چوبفروش زاده
چکیده
اختلال بیش فعالی-نقص توجه ازجمله اختلالاتی است که منجر به بروز مشکلات متعددی برای کودکان مبتلا میشود، درمانهای متعددی نیز برای بهبود این اختلال پیشنهادشده، اما پرداختن به درمانهای غیردارویی که فاقد عوارض جانبی باشد از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این پژوهش اثربخشی تئاتردرمانی بر پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی ...
بیشتر
اختلال بیش فعالی-نقص توجه ازجمله اختلالاتی است که منجر به بروز مشکلات متعددی برای کودکان مبتلا میشود، درمانهای متعددی نیز برای بهبود این اختلال پیشنهادشده، اما پرداختن به درمانهای غیردارویی که فاقد عوارض جانبی باشد از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این پژوهش اثربخشی تئاتردرمانی بر پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی - نقص توجه موردبررسی قرارگرفته. از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون _ پسآزمون همراه با گروه کنترل و آزمون پیگیری برای اجرای این مطالعه استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه شهر رفسنجان بود که ازاینبین تعداد 16 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس بهعنوان اعضا نمونه انتخاب و بهصورت تصادفی در دوگروه 8 نفره آزمایش و کنترل جای گذاری شدند. اعضای گروه آزمایش در جلسات گروهی تئاتردرمانی شرکت کردند، درحالیکه برای گروه کنترل مداخلهای صورت نگرفت. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (1385) بود که در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری اجرا شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها نیز از آزمون واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتهها حاکی از این بود که میزان پرخاشگری گروه آزمایش پس از انجام مداخلهی تئاتردرمانی و همچنین بعد از گذشت یک ماه (مرحله پیگیری)، نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. (001/0>P) بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تئاتر درمانی موجب کاهش میزان پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه میشود.