سیف الله آقاجانی؛ علی کرمانی؛ متینه عبادی؛ علی سلمانی
چکیده
ناسازگاری‍ها و اخـتلالات رفتـاری در بزرگ‌سالی و نوجـوانی اغلب از بی‍توجهی به مسائل و مشکلات عاطفی- رفتاری کودک ناشی می‍شود. از این‍رو، هدف پژوهش حاضر برازش مدل علی مبتنی بر اختلالات رفتاری برونیسازی شده بر اساس کارکردهای اجرایی مغز با نقش میانجی مهارتهای اجتماعی در دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی ...
بیشتر
ناسازگاری‍ها و اخـتلالات رفتـاری در بزرگ‌سالی و نوجـوانی اغلب از بی‍توجهی به مسائل و مشکلات عاطفی- رفتاری کودک ناشی می‍شود. از این‍رو، هدف پژوهش حاضر برازش مدل علی مبتنی بر اختلالات رفتاری برونیسازی شده بر اساس کارکردهای اجرایی مغز با نقش میانجی مهارتهای اجتماعی در دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی انجام شد. این مطالعه ازنظر هدف، کاربردی و از پژوهش‍های توصیفی-همبستگی محسوب می‍شود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانشآموزان دوره ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 1401- 1400 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند 209، دانشآموز به‌عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سنجش اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی کانرز- فرم معلم، سیاهه‍ی رفتاری کودک آخنباخ - نسخه والدین، پرسشنامه رتبه‍بندی رفتاری کارکردهای اجرائی و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی (نسخه والدین) استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل علّی رابطه بین کارکردهای اجرایی، مهارتهای اجتماعی و اختلالات رفتاری برونیسازی شده در دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی بر اساس شاخص‌های مختلف برازش تأیید شد، کارکردهای اجرایی مغز و مهارتهای اجتماعی بر اختلالات رفتاری برونیسازی شده اثر مستقیم دارند؛ علاوه بر این کارکردهای اجرایی از طریق مهارتهای اجتماعی بر اختلالات رفتاری برونیسازی شده تأثیر غیرمستقیم دارد؛ بنابراین کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی نقش مهمی در اختلالات رفتاری برونیسازی شده در دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی دارند و هدف قراردادن این دو مؤلفه در درمان‌های روان‌شناختی، می‌تواند در کاهش اختلالات رفتاری مؤثر باشد.
خدیجه کابلی؛ محمدرضا بردیده؛ سیامک سامانی؛ لیلا خبیر
چکیده
هدف از این پژوهش اثربخشی نمایشدرمانی بر مبنای ذهنیسازی بر توجه پایدار کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان سنین 9 تا 11 ساله با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهر زنجان در سال تحصیلی 1402-1401 ...
بیشتر
هدف از این پژوهش اثربخشی نمایشدرمانی بر مبنای ذهنیسازی بر توجه پایدار کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان سنین 9 تا 11 ساله با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهر زنجان در سال تحصیلی 1402-1401 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) از جامعه آماری به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه گواه و آزمایش جایگماری شدند. برای گروه آزمایشی، بسته نمایشدرمانی بر مبنای ذهنیسازی اجرا شد در حالیکه گروه گواه در فهرست انتظار باقی ماندند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی کانرز (2007) و آزمون عملکرد پیوسته دیداری و شنیداری یکپارچه (2018) بود. نتایج نشان داد که بسته نمایشدرمانی بر مبنای ذهنیسازی بر بهبود توجه پایدار در مراحل پس‌آزمون و پیگیری تأثیر معنیدار داشته است. یافتههای این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با بسته نمایشدرمانی بر مبنای ذهنیسازی فراهم میکند و مشاوران و روانشناسان میتوانند برای بهبود توجه پایدار در کودکان با نارسایی توجه/ بیشفعالی از این مداخله استفاده نمایند.
زهرا ازادی؛ ناهید اکرمی؛ احمد عابدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش یادگیری مستقل بر بهبود علائم بیشفعالی و کم توجهی در دانشآموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی بود. پژوهش با روش آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه اجرا شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونهگیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تعداد 30 دانشآموز پسر 10 تا 12 سال شهرستان شهرضا ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش یادگیری مستقل بر بهبود علائم بیشفعالی و کم توجهی در دانشآموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی بود. پژوهش با روش آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه اجرا شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونهگیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تعداد 30 دانشآموز پسر 10 تا 12 سال شهرستان شهرضا که در نیمسال دوم سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند و تشخیص اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی دریافت کرده بودند، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش طی 12 جلسه 45 دقیقهای در گروههای 5 نفره آموزش برنامه یادگیری مستقل را دریافت کردند؛ اما گروه گواه هیچگونه آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. دادههای پژوهش بهوسیلهی پرسشنامه کانرز فرم والد و معلم گردآوری و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش یادگیری مستقل بر کاهش علائم بیشفعالی و کم توجهی تأثیر معنادار دارد. بر این اساس میتوان گفت که آموزش یادگیری مستقل می‌تواند علائم اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی را در دانشآموزان بهبود دهد و به عنوان روشی برای درمان این گروه از دانشآموزان استفاده شود.
