نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر، بوشهر، ایران.

2 استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور بوشهر، ایران.

3 استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر، بوشهر، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهنی، تاب‌آوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان در سال 1395 بود. از میان جامعه آماری تعداد 30 مادر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس و هدفمند انتخاب و در گروه‌های آزمایش و گواه به تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله مثبت‌نگر را طی نه جلسه آموزشی 90 دقیقه‌ای به صورت هفته‌ای یک جلسه دریافت نمودند، در حالی که گروه گواه در طی انجام فرایند پژوهش از دریافت مداخله فوق بی‌بهره بودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نشاط ذهنی، تاب‌آوری و شفقت به خود بود. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهنی، تاب‌آوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنادار داشت. بر اساس یافته‌های حاصل از این پژوهش، می توان نشاط ذهنی، تاب آوری و شفقت به خود مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی را با به کارگیری درمان مثبت نگر بهبود بخشید.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of positivist therapy on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with cerebral Paralysis (CP)

نویسندگان [English]

  • sadigheh galle girian 1
  • ali pouladi reishahri 2
  • molood keykhasravani 3

1 Ph.D. student of Psychology, Islamic Azad University, Bushehr Branch, Bushehr, Iran.

2 Assistant Professor of Psychology, Payamnoor Bushehr University, Bushehr, Iran.

3 Assistant Professor, Department of Psychology, Islamic Azad University, Bushehr Branch, Bushehr, Iran

چکیده [English]

The present study was conducted to investigate the effect of positivist therapy on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP. The present research method was quasi-experimental with pretest-posttest and control group design. The statistical population of the current study included all the mothers of the children with CP in the city of Isfahan in 2016. 30 mothers were selected through Non-probable available and purposive sampling method and put into in the experimental and control groups. The experimental group received positivist interventions in nine ninety-minute sessions once a week while the control group didn’t enjoy such interventions during study process. The applied instruments included the questionnaires of mental happiness, resilience and self-affection. The results from the data analysis showed that positivist therapy had significant effect on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP at the posttest and follow-up stages. According to the findings of the present study, mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP can be improved through applying positivist therapy

کلیدواژه‌ها [English]

  • positivist therapy
  • mental happiness
  • resilience and self-affection
آلبویه، گ.، طباطبایی، س.م.، رحیمیان بوگر، ا. (1394). اثر مداخله روان‌شناسی مثبت‌نگر به شیوه گروهی بر عزت‌نفس، خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر تجدیدی پایه اول دبیرستان، مجله مطالعات روان‌شناسی تربیتی، 22: 22-1.
پرزور، پ.، علیزاده گورادل، ج.، یاقوتی زرگر، ح.، بشرپور، س. (1394). اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرای مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود کیفیت زندگی معتادان به مواد افیونی، فصلنامه اعتیاد پژوهی سوء مصرف مواد، 9 (35): 148-137.
پورسردار، ن.، پورسردار، ف.، پناهنده، ع.، سنگری، ع.ا.، عبدی زرین، س. (1392). تاثیر خوش بینی (تفکر مثبت) بر سلامت روانی و رضایت از زندگی: یک مدل روان شناختی از بهزیستی. مجله حکیم، 16 (1): 49-42.
پورعبدل، س.، عباسی، م.، پیرانی، ذ.، عباسی، م. (1394). رابطه امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان، فصلنامه روان‌شناسی پیری، 1 (1): 65-57.
توفیقی، ز.، آقایی، ا.، گل‌پرور، م. (1396). مقایسه اثربخشی آموزش تاب‌آوری با تنظیم هیجان بر داغ اجتماعی ادراک شده و تحمل روانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی، مجله روان‌شناسی افراد استثنایی، 7(28): 93-71.
جلیلی، ن.، گودرزی، م.، رصافیانی، م.، حق گو، ح.، دالوند، ح.، فرضی، م.(1392). بررسی کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی شدید و عوامل موثر بر آن. توانبخشی نوین، 7(3): 47-40.
حسین ثابت، ف.، جوبانیان، ف.، فرحبخش، ک. (1393). اثربخشی آموزش مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌نگر بر تاب‌آوری و کنترل خشم در دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر یزد. فصلنامه پژوهش‌های مشاوره، 13 (53): 23-5.
سلیمانیان، ع.ا.، احمدبرآبادی، ح.، ارقبایی، م و وحیدی، شعیب. (1394). اثربخشی گروه درمانی مثبت‌گرا بر مؤلفه‌های روانی مثبت مادران دارای کودک استثنایی، اولین همایش علمی پژوهشی روانشناسی، علوم تربیتی و آسیب شناسی جامعه، بصورت الکترونیکی، شرکت طلای سبز، انجمن پایش.
شهبازی، م.، رجبی، غ.، مقامی، ‌ا.، جلوداری، آ. (1394). ساختار عامل تاییدی نسخه فارسی مقیاس درجه بندی تجدیدنظر شده شفقت - خود در گروهی از زندانیان. فصلنامه روش­ها و مدل­های روانشناختی، 6 (19): 31-46.
شیخ الاسلامی، ‌ر.، دفترچی، ع. (1390). نقش برآورده شدن نیازهای اساسی روان شناختی در جهت گیری هدف و نشاط ذهنی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز.
عبادت پور، ب.، نوابی نژاد، ش.، شفیع آبادی، ع.، فلسفی نژاد، م.ر. (1392). نقش واسطه‌ای کارکردهای خانواده برای تاب‌آوری فردی و باورهای معنوی و دلزدگی زناشویی. روش‌ها و مدل‌های روان شناختی، 3 (13): 45-29.
قنبری طلب، م.، فولادچنگ، م.(1394). رابطه بین تاب‌آوری و نشاط ذهنی با استعداد اعتیاد دانشجویان، فصلنامه اعتیادپژوهی سوء مصرف مواد، 9(34): 22-9.
کردمیرزا نیکوزاده، ع. (1390). مقایسه اثربخشی برنامه مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌نگر و گروه درمانی آدلری در ارتقای تاب‌آوری افراد وابسته به مواد، فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 2 (5): 27-1.
محمدی، م. (1384). عوامل مؤثر بر تاب‌آوری در افراد در معرض خطر سوء مصرف مواد. رساله دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
مصباح، ا.، حجت‌خواه، س.م.، گل‌محمدیان، م. (1397). اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی، فصلنامه روان‌شناسی افراد استثنایی، 8(29): 109-85.
نوفرستی، ا.، روشن، ر.، فتی، ل.، حسن‌آبادی، ح.، پسندیده، ع و شعیری، م.ح. (1394). اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر شادکامی و بهزیستی روان‌شناختی افراد دارای نشانه‌های افسردگی: مطالعه تک آزمودنی با چند خط پایه، پژوهشنامه روانشناسی مثبت، 1(1): 18-1.
هنرمندزاده، ر.، سجادیان، ا. (1395). اثربخشی مداخله مثبت‌نگر گروهی بر بهزیستی روان‌شناختی، تاب‌آوری و شادکامی دختران نوجوان بی‌سرپرست، پژوهش نامه روانشناسی مثبت، 2(2):50-35.
Altmaier, E.M.(2019). An introduction to positive psychology. Promoting Positive Processes After Trauma, 17-30.
Altmdag, O., Iccan, A., Akcan, S., Koksal, S., Ercin, M., Ege, L. (2007). Anxiety and depression levels in mothers of children with cerebral palsy. Turkiye Fiziksel Tip ve Rehabilitasyon Dergisi, 53: 4-22.
Antoine, P., Dauvier, B., Andreotti, E., Congard, A.(2018). Individual differences in the effects of a positive psychology intervention: Applied psychology. Personality and Individual Differences, 122: 140-147.
Bostic, J.H. (2003). Constractive thinking , Mental Health and physical Health , Unpublished Ph.D dissertation, Saint Louis University.
Connor, K.M., Davidson, J.R.T. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor Davidson resilience scale (CD-RISC). Depression & anxiety Journal, 18 (2): 76-82.
Crepeau, E.B., Cohn, E.S., Boyd Schell, B.A. (2003). Willard and Spackman's Occupational Therapy. 10th ed. Altoona, Pa: Lippincott; 265.
Deon, L.L., Gaebler-Spira, D. (2010) Assessment and treatment of movement disorders in children with cerebral palsy. Orthopedic Clinical, 41 (4): 507-17.
Flink, I.K., Smeets, E., Bergbom, S., Peters, M.L.(2015). Happy despite pain: Pilot study of a positive psychology intervention for patients with chronic pain, Scandinavian Journal of Pain 7: 71–79.
Ghorbani, N., Watson, P.J., Chen, Z., Norballa, F. (2012). Self-compassion in Iranian Muslims: relationships with integrative self-knowledge, mental health, and religious orientation. International Journal of Psychological Religion, 22(2): 106-118.
James, D. (2013). A single case study of a family-centred intervention with a young girl with cerebral palsy who is a multimodal communicator. Child: Care Health and Developmmtal, 38 (1): 87-97.
Joseph, S., Wood, A. (2010). Assessment of positive functioning in clinical psychology: theoretical and practical issues. Clinical psychology review, 30: 830-838.
Krstić, T., Mihić, L., Mihić, I.(2015). Stress and resolution in mothers of children with cerebral palsy. Research in Developmental Disabilities, 47: 135-143.
Lee, M.H., Matthews , A.K., Park, C. Determinants of Health-related Quality of Life Among Mothers of Children With Cerebral Palsy. Journal of Pediatric Nursing, 44:1-8.
Milyavskaya, M., Koestner, R. (2011). Psychological needs, motivation, and well-being: A test of self-determination theory across multiple domains. Personality and Individual Differences, 50: 387–391
Neff, K.D. (2009). The role of self-compassion in development: A healthier way to relate to oneself. Human Development, 52: 211-214.
Pinquart, M. (2009). Moderating effect of dispositional Resilience on association between hassles and Psychological distress. Journal of applied Developmental Psychology, 30 (1): 1-8.
Proyer, R.T., Gander, F., Wellenzohn, S., Ruch, W.(2016). Nine beautiful things: A self-administered online positive psychology intervention on the beauty in nature, arts, and behaviors increases happiness and ameliorates depressive symptoms, Personality and Individual Differences, 94: 189–193.
Raes, F., Pommier, E., Neff, K. D., & Van Gucht, D. (2011). Construction and factorial validation of a Short Form of the Self- compassion Scale. Clinical Psychology and Psychotherapy, 18, 250-255.
Ryan, R.M., Deci, E. (2008). From ego-depletion to vitality: Theory and findings concerning the facilitation of energy available to the self. Social and Personality Personality of Environmental development psychology, 2, 702-717.
Ryan, R.M., Frederick, C. (1997). On energy, personality, and health: Subjective vitality as a dynamic reflection of well-being. Journal of Personality, 65, 529–565.
Seligman, M., Rashid, T., Park, N. (2006). Positive psychology. American psychologist. American psychology, behavior research and therapy, 25, 1-24.
Shoshani, A., Steinmetz, S., Kanat-Maymon, Y.(2016). Effects of the Maytiv positive psychology school program on early adolescents' well-being, engagement, and achievement, Journal of School Psychology, 57: 73–92.
Springgate, B. F., Wennerstrom, A., Meyers, D., Allen III, C. E., Vannoy, S. D., Bentham, W., et al. (2011). Building community resilience through mental health infrastructure and training in post-Katrina New Orleans. Ethnicity & disease, 21 (30): 9-20.
Uliaszek, A.A., Rashid, T., Williams, G.E., Gulamani, T.(2016). Group therapy for university students: A randomized control trial of dialectical behavior therapy and positive psychotherapy, Behavior Research and Therapy, Behavior Research and Therapy, 77: 78-85.
Wadnerkar, M.B., Pirinen, T., Haines-Bazrafshan, R., Rodgers, J., James, D. (2012). A single case study of a family-centred intervention with a young girl with cerebral palsy who is a multimodal communicator. Child: Care Health and Developmental, 38 (1): 87-97.
Walsh, S., Szymczynska, P., Taylor, S.J.C., Priebe, S.(2018). The acceptability of an online intervention using positive psychology for depression: A qualitative study. Internet Interventions, 13: 60-66.