طاهره بهمنی؛ حمیده علیزاده
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 27-44
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مدیریت به مادران برای بهبود شیوههای فرزندپروری و کاهش نشانههای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی فرزندان است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و جامعه آماری کلیه دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و والدین آنها در شهر بهبهان است. با انتخاب تصادفی26 مدرسه و با استفاده ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مدیریت به مادران برای بهبود شیوههای فرزندپروری و کاهش نشانههای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی فرزندان است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و جامعه آماری کلیه دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و والدین آنها در شهر بهبهان است. با انتخاب تصادفی26 مدرسه و با استفاده از پرسشنامه نشانههای مرضی کودکان CSI-4 (فرم والد و معلم)، عدهای دانشآموز با این اختلال انتخاب و از نظر متغیرهایی مانند میزان تحصیلات دانشآموز و والدین، سن، محل زندگی، شدت اختلال، و اختلالهای همبود همتاسازی و 40 نفر به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای ارزیابی شیوههای فرزندپروری از پرسشنامه فرزندپروری رابینسون، ماندلکو، الس، وهارت (2001)، استفاده شد. مادران گروه آزمایش در جلسات آموزش مدیریت والدین مبتنی بر رویکرد رفتاری بارکلی (1997) شرکت داده شدند. مادران گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری، تفاوت معناداری میان میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در نشانههای اختلال را نشان داده و نمره شدت اختلال گروه آزمایش پس از آموزش کاهش یافته بود. همچنین نتایج تحلیل نشان داد که نمره شیوههای فرزندپروری خودکامه و سهلگیر مادران کاهش و نمره شیوه مقتدرانه افزایش یافته است. به طور کلی، میتوان به این نتیجه رسید که برنامه آموزش والدین (بارکلی، 1997) سبب بهبود شیوههای فرزندپروری مادران و کاهش نشانههای اختلال در فرزندان شده است