سیده فاطمه موسوی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ادراک مثبت و استرس والدینی در پیش‌بینی رضایت زناشوییِ مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه و عادی انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش دو گروه از مادران با فرزند عادی و دارای کودکان با نیازهای ویژه بودند که تعداد 161 مادر با استفاده از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی و از نوع ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ادراک مثبت و استرس والدینی در پیش‌بینی رضایت زناشوییِ مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه و عادی انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش دو گروه از مادران با فرزند عادی و دارای کودکان با نیازهای ویژه بودند که تعداد 161 مادر با استفاده از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی و از نوع دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل مقیاس استرس والدینی، مقیاس ادراک مثبت و مقیاس رضایت زناشویی کانزاس بود. رابطۀ متغیرها و سهم پیش‌بین آنها با استفاده از تحلیل مدل معادلات ساختاری در محیطAMOS.V24 ، و تفاوت بین دو گروه در متغیرهای پژوهش با آزمون t گروه‌های مستقل در محیط SPSS.V24تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد بین استرس والدینی با رضایت زناشویی رابطۀ منفی معنادار و بین ادراک مثبت با رضایت زناشویی رابطۀ مثبت معناداری وجود داشته، ادراک مثبت از قدرت پیش‌بینی‌کنندگی خوبی برای رضایت زناشویی برخوردارست. نتایج همچنین نشان داد بین دو گروه از مادران شرکت‌کننده، در ادراک مثبت و استرس والدینی تفاوت معناداری وجود دارد. برخورداری از ادراک مثبت نسبت به خود و توانایی‌های خود، می‌تواند نقش موثری در کاهش استرس‌های مربوط به وظایف فرزندپروری و افزایش رضایت از زندگی زناشویی به ویژه در مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه ایفا کند.
