کامبیز پوشنه؛ نجمه صیام؛ مهیا عابدی کوپایی
دوره 4، شماره 16 ، دی 1393، ، صفحه 1-19
چکیده
هدف پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی بود. بدین منظوربا استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، 24 کودک با اختلال درخودماندگی( 30 تا 54 ماهه ) از یک مرکز توانبخشی و نگهداری کودکان درخودمانده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی بود. بدین منظوربا استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، 24 کودک با اختلال درخودماندگی( 30 تا 54 ماهه ) از یک مرکز توانبخشی و نگهداری کودکان درخودمانده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش آموزش تقلید متقابل را طی70جلسه( 3روز در هفته و هر جلسه 20 دقیقهای )دریافت کردند. در این پژوهش از آزمون گارز به عنوان پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس دادهها نشان داد که آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با درخودماندگی گروه آزمایش تاثیر معنی دار داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت روش آموزش تقلید متقابل منجر به بهبود نشانگان(تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارکلیشهای) در کودکان درخودمانده میشود. به بیان دیگر مداخله رفتاری ـ طبیعی به عنوان یک درمان انتخابی جدید و بالقوه مهم برای کودکان درخودمانده موثر است.
مرضیه کامیاب نژاد؛ مریم سیف نراقی؛ ارکان خوش کلام
دوره 1، شماره 4 ، بهمن 1390، ، صفحه 1-22
چکیده
هدف: هدف این پژوهش مقایسه میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران سالم 12-6 ساله کودکان درخودمانده و اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90 است. روش این پژوهش از نوع کاربردی و شیوهی انجام آن زمینهای است. جامعه آماری این پژوهش را برادران و خواهران سالم 12-6 ساله کودکان درخودمانده و مبتلا به نارسایی توجه/ ...
بیشتر
هدف: هدف این پژوهش مقایسه میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران سالم 12-6 ساله کودکان درخودمانده و اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90 است. روش این پژوهش از نوع کاربردی و شیوهی انجام آن زمینهای است. جامعه آماری این پژوهش را برادران و خواهران سالم 12-6 ساله کودکان درخودمانده و مبتلا به نارسایی توجه/ بیشفعالی تشکیل میدهند. نمونهی آماری، حجم و نحوه گزینش آن: تعداد نمونه 14 نفر از برادران و خواهران که 7 نفر مربوط به گروه درخودمانده و 7 نفر مربوط به گروه نارسایی توجه/بیش فعالی بود که از نمونهگیری دردسترس استفاده شد. روش جمعآوری دادهها و ابزارهای آن: دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه هنجاریابی شده آخنباخ، فرم والدین، جمعآوری گردید. روش آماری: دادههای گردآوری شده در دو بخش آمار توصیفی (فراوانی، درصد، درصد تراکمی و...) و آمار استنباطی (T مستقل) 05/0P= تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری برادران کودکان درخودمانده بیش از برادران کودکان بیش فعال است. اما در میزان افسردگی برادران دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. و میزان افسردگی و پرخاشگری در میان خواهران گروه درخودمانده بیش از گروه بیش فعال است. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران کودکان درخودمانده بیش از برادران و خواهران کودکان بیش فعال است. با توجه به اینکه میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران کودکان درخودمانده بیشتر از گروه بیش فعال بود، لذا تدوین راهکارهایی برای والدین این کودکان در جهت پیشگیری از بروز پرخاشگری و افسردگی مفید میباشد.