راضیه جماعتی اردکانی؛ مرتضی منادی؛ مهناز Mahnaz
چکیده
شرایط زمینهای در هر کشور ایجاب میکند که تاریخچه منحصربهفردی از آموزشهای ویژه داشته باشند و این امر منجر به سیستمهای آموزشی و خدمات متفاوت برای دانشآموزان با نیازهای ویژه شده است. پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی قانون آموزش دانشآموزان با نیازهای ویژه در آمریکا و ایران بود که با تأکید بر حیطه ناتوانیهای یادگیری و رویه ...
بیشتر
شرایط زمینهای در هر کشور ایجاب میکند که تاریخچه منحصربهفردی از آموزشهای ویژه داشته باشند و این امر منجر به سیستمهای آموزشی و خدمات متفاوت برای دانشآموزان با نیازهای ویژه شده است. پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی قانون آموزش دانشآموزان با نیازهای ویژه در آمریکا و ایران بود که با تأکید بر حیطه ناتوانیهای یادگیری و رویه اجرای آن، نقاط قوت و ضعف آن را تشریح نمود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع تحلیل اسنادی بود که جمعآوری اطلاعات مورد نیاز از طریق جستجوی گسترده در پایگاههای علمی معتبر و گزارشها و اسناد دولتی منتشرشده، انجام گرفت. قوانین آموزش ویژه در آمریکا (تا سال 2022 م) و ایران (تا سال 1402 ش) با تطبیق و مقایسه روند تغییرات و چگونگی اجرای آن در زمینه ناتوانیهای یادگیری موردتوجه بود. وجود برنامههای آموزش فردی، ضمانت اجرایی، حق تصمیمگیری والدین و دانشآموزان در امور آموزشی از برجستگیهای قانون آموزش ویژه در آمریکا است ولی به توسعه طرحهای پژوهشی و انجام پژوهشهای علمی در قانون ایران تأکید بیشتری شده است. در بررسی رویه اجرایی قوانین و توجه به دانشآموزان دارای ناتوانیهای یادگیری، در ایران فقط حمایتها در دوره ابتدایی صورت میگیرد درحالی‌که در آمریکا تا پایان تحصیلات دانشگاهی این حمایتها وجود دارد. همچنین شناسایی و ارزیابی دانشآموزان دارای معلولیت نیز در آمریکا با دقت بیشتری انجام میشود. دستیابی به اهداف قانون حقوق افراد با نیازهای ویژه، نه‌تنها نیازمند تکمیل و تصویب قانون است، بلکه درگرو اجرای صحیح قوانین و اصلاح ساختارها نیز هست.
علی محمد ناعمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر ناگویی هیجانی و خودبخشایشگری مادران کودکان دارای ناتوانیهای یادگیری سبزوار (1395) انجام شد. این پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 34 نفر از مادران کودکان دارای ناتوانیهای یادگیری 6 - 12 ساله سبزوار به صورت تصادفی انتخاب شده و در دو گروه جایگزین شدند. پرسشنامه‌های ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر ناگویی هیجانی و خودبخشایشگری مادران کودکان دارای ناتوانیهای یادگیری سبزوار (1395) انجام شد. این پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 34 نفر از مادران کودکان دارای ناتوانیهای یادگیری 6 - 12 ساله سبزوار به صورت تصادفی انتخاب شده و در دو گروه جایگزین شدند. پرسشنامه‌های ناگویی هیجانی تورنتو و خودبخشایشگری ول، دیشی و واکینی به عنوان پیش‌آزمون اجرا شد. مادران گروه آزمایشی 8 جلسة 75 دقیقهای دربرنامة آموزش مثبت اندیشی شرکت کردند و آنگاه پس‌آزمون اجرا شد. دادهها با روش تحلیل کوواریانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی موجب کاهش ناگویی هیجانی و مولفههای آن ( دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تمرکز بر تجارب بیرونی ) و نیز افزایش خودبخشایشگری و مولفههای آن (احساسات و کنشهای خودبخشایشگری و باورهای خودبخشایشگری) شد. براین اساس آموزش مثبت اندیشی یک برنامة مداخلهای موثر برای کمک به مادران کودکان دارای اختلال یادگیری میباشد.
