نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد باقر حسنوند ¹
• فاطمه نصر اصفهانی ²
• سیده معصومه حسینی ³

¹ دانشگاه علامه طباطبایی

² دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات

³ دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان عاطفی اجتماعی (ارتباط بدون خشونت ) بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان ناتوان هوشی بود. روش پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در نظر گرفته شد. جامعه آماری، شامل دانش آموزان ناتوان هوشی شهر تهران بود که در سال 1403 مشغول به تحصیل بودند که با نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش، در جلسات درمان عاطفی اجتماعی شرکت کردند. هر دو گروه با پرسشنامه سازگاری اجتماعی واینلند (SAQ) و پرسشنامه تاب آوری دورنر (RQ) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد، درمان عاطفی اجتماعی منجر به افزایش تاب آوری و سازگاری اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (05/0 p<). درمان عاطفی اجتماعی می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات پیش رو در جهت ارتقای سازگاری اجتماعی و تاب آوری کودکان ناتوان هوشی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

• درمان عاطفی اجتماعی
• تاب آوری
• سازگاری اجتماعی
• ناتوان هوشی

عنوان مقاله [English]

The effectiveness of social emotional therapy (non-violent communication) on social adaptation and resilience of mentally disabled children

نویسندگان [English]

• Mohammadbagher hasanvand ¹
• Fatemeh Nasr Esfahani ²
• Seyede Masoomeh Hoseini ³

¹ Allameh Tabatabai University

² Islamic Azad University, Department of Research Sciences

³ Imam Khomeini International University (RA)

چکیده [English]

The purpose of this research was to investigate the effectiveness of social emotional therapy (non-violent communication) on resilience and social adaptation of intellectually disabled students. The research method was considered semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. The statistical population included students with intellectual disabilities in Tehran, who were studying in 2024, and 30 people were selected by available sampling and 15 people were randomly assigned to the experimental group and 15 people to the control group. The students of the experimental group participated in social emotional therapy sessions. Both groups were evaluated with Vineland's Social Adjustment Questionnaire (SAQ) and Dorner's Resilience Questionnaire (RQ). The results were analyzed by the covariance test. The results showed that social emotional therapy has led to an increase in resilience and social adaptation of the experimental group compared to the control group (p<0.05). Social emotional therapy can be used as one of the upcoming interventions to promote social adaptation and resilience of intellectually disabled children.

کلیدواژه‌ها [English]

• Social Emotional Therapy
• Resilience
• Social Adaptation
• Intellectual disability