اقدس رنگانی؛ قربان همتی علمدارلو؛ ستاره شجاعی؛ سیدمحسن اصغری نکاح
چکیده
مهارتهای اجتماعی نقش بسیار مهمی در زندگی و موفقیت افراد دارد، اما کودکان با اختلال اتیسم مشکل قابل توجهی در مهارتهای اجتماعی دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله‌ی بازی‌درمانی عروسکی بر مهارتهای اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال اتیسم انجام شد. در این پژوهش 24 دانش‌آموز پسر 6 تا10 ساله با اختلال اتیسم به روش ...
بیشتر
مهارتهای اجتماعی نقش بسیار مهمی در زندگی و موفقیت افراد دارد، اما کودکان با اختلال اتیسم مشکل قابل توجهی در مهارتهای اجتماعی دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله‌ی بازی‌درمانی عروسکی بر مهارتهای اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال اتیسم انجام شد. در این پژوهش 24 دانش‌آموز پسر 6 تا10 ساله با اختلال اتیسم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و پس از اجرای آزمون گارز به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه 12 نفر) جاگماری شدند. از هر دو گروه پیشآزمون مهارتهای اجتماعی به عمل آمد. سپس گروه آزمایش مداخله بازی‌درمانی عروسکی را در 21 جلسه‌ی 45 تا60 دقیقه‌ای دریافت کردند در حالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از پایان جلسات مداخله از هر دو گروه پسآزمون مهارتهای اجتماعی گرفته شد. برای سنجش مهارتهای اجتماعی از مقیاس مهارت اجتماعی استونی و همکاران (2010) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که میانگین مهارتهای اجتماعی و خرده مقیاس‌های آن (توانایی درک هیجانات و احساسات دیگران، توانایی شروع تعامل با دیگران، توانایی حفظ تعامل با دیگران و توانایی پاسخ‌دهی به دیگران) گروه آزمایش در پسآزمون به طور معناداری افزایش یافته است(01/0>p). یافته‌ها بیانگر تأثیر مداخله بازی‌درمانی عروسکی بر بهبود مهارتهای اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال اتیسم بود. بنابراین یافته‌های پژوهش نه تنها اثربخشی این روش را تأیید می‌کند بلکه چشم‌انداز وسیع‌تر و عمیق‌تری را نسبت به مداخله بازی‌درمانی می‌گشاید و درمان‌گران را ترغیب می‌کند تا بازی‌درمانی عروسکی را به عنوان روشی مؤثر در درمان دانش‌آموزان با اختلال اتیسم مورد ملاحظه قرار دهند.
فاطمه کشاورزی؛ ستاره شجاعی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارتهای خودآموزی بر مشکلات دست‌خط دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون -پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش‌آموزان پسر دارای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارتهای خودآموزی بر مشکلات دست‌خط دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون -پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی پایههای دوم تا ششم ابتدایی مدارس عادی شهرستان خرامه در سال تحصیلی 94-1393 بودند که از بین آن‌ها نمونه‌ای به حجم 32 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جاگماری شدند، به طوری که هر گروه 16 نفر بودند. از هر دو گروه پیشآزمون به عمل آمد و گروه آزمایش مداخله آموزش مهارتهای خودآموزی (مایکنبام و گودمن، 1971) را در 15 جلسه دریافت کردند در حالی که گروه کنترل این مداخله را دریافت نکردند و در پایان برای هر دو گروه پسآزمون اجرا شد. برای سنجش مشکلات دست‌خط از سیاهه محقق‌ساخته مشکلات دست‌خط(کشاورزی، 1394) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای خودآموزی بر بهبود مشکلات دست‌خط و خرده‌مؤلفه‌های آن(خطاهای دست‌خط و خطاهای وضعیت بدن هنگام نوشتن) تأثیر معنیدار داشته است (01/0>p). بنابراین اجرای مداخله آموزش مهارتهای خودآموزی در بهبود مشکلات دست‌خط دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی مؤثر است.
