نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

2 دانشیار گروه روان‌شناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

3 استادیار گروه روان‌شناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش گروهی افزایش صبر بر خودکارآمدی و نگرش‌مادران دارای کودک‌استثنایی بود. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دارای کودک‌استثنایی شهر مشهد بود که در آموزش‌وپرورش استثنایی استان خراسان رضوی ثبت‌نام‌شده بودند، انتخاب نمونه به‌صورت داوطلبانه و از روش در دسترس استفاده‌شده است. 32 مادر دارای کودک‌استثنایی انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایگزین شد (16 نفر در هر گروه). از پرسش‌نامه‌های صبر، خودکارآمدی دومکا و نگرش والدین به کودک‌استثنایی برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. پیش‌آزمون از دو گروه گرفته شد. گروه آزمایش 10 جلسه‌ی آموزش صبر را دریافت کردند درحالی‌که گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند. پس از ارائه جلسات آموزشی، هر دو گروه مجدداً به پرسشنامه‌ها در پس‌آزمون پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل ‌کواریانس تک‌متغیره (ANCOVA) و تحلیل کواریانس چندمتغیری (MONCOVA) مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفت. یافته‌های پژوهش حاضر نشان‌داد که آموزش صبر بر خودکارآمدی و تغییر نگرش، ناکامی،‌ ناامیدی و شرم‌زدگی و صبر مادران‌دارای فرزنداستثنایی مؤثر است. در‌نتیجه توصیه می‌شود مشاوران و روان‌شناسان در برنامه‌های آموزش‌خانواده و گروه‌های والدین دارای فرزند استثنایی، آموزش صبر را موردتوجه قرار‌دهند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Group Training to Increase Patience on Self-Efficacy and Attitude of Mothers with Exceptional Children

نویسندگان [English]

  • Najme Ebrahimzade 1
  • Seyyed Mohsen Asgharinekah 2
  • Sakineh Soltani Kouhbanani 3

1 MA in Counseling, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

2 Associate Professo, Department of Counseling and Educational Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

3 Assistant Professor, Department of Counseling and Educational Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

چکیده [English]

Abstract
The study aimed to investigate the effect of increasing patience group training on self-efficacy and attitude of mothers with exceptional children. This quasi-experimental study involved a pre-test-post-test design with a control group. The population of the study included all mothers with exceptional children in Mashhad who were registered with the exceptional education department in Khorasan province. Voluntary participation and sample selection using random sampling were utilized. Thirty-two mothers of exceptional children were randomly assigned to experimental and control groups (16 participants per group). The instruments used to measure the study variables were the patience, Domka self-efficacy, and parents' attitudes toward exceptional children questionnaires. A pre-test was conducted on both groups. The experimental group underwent ten sessions of patience training, while no training was provided to the control group. After the training sessions, both groups took the questionnaires again (post-test). Data were analyzed using univariate analysis of covariance (ANCOVA) and multivariate analysis of covariance (MONCOVA). The results revealed that patience training led to enhanced self-efficacy, reduced hopelessness, improved attitude, increased failure tolerance, and lower levels of shame in mothers with exceptional children. As a result, it is recommended that counselors and psychologists focus on patience training in family education programs and groups of parents of exceptional children.
Keywords: Patience, Self-Efficacy, Attitude, Mothers Of Exceptional Children.
 
 
 
Extended Abstract

Introduction

When an exceptional child is born, the parent's experience of parenting and the process of acceptance will be different. (Azad Yekta, 2021). An exceptional child is defined as a child with mental, physical, social, or emotional disorders that may stop or slow down their growth and development. This could lead to behavioral and emotional issues, and pose challenges for parents (Joe and Associates, 2020, Afsari & Zeinali, 2021). Parents may feel a wide range of emotions, including anger, guilt, and disappointment, in their struggle to adapt to the situation of having an exceptional child. This experience has been linked to mental health issues and marriage problems and often leads to a need for receiving educational and empowerment programs (Rane, 2020; Kargar and Asghari Ebrahim Abad, 2015; Rezapour Mirsaleh and associates, 2020). One of the primary reasons for educating mothers is to shape, change and improve their behavior. Group education has been found to be among the most effective approaches in recent years (Norouzi and Associates, 2019). However, there has been a lack of focus on the importance of patience in regard to factors such as self-efficacy and attitude. The potential benefits of cultural and spiritual practices in improving self-efficacy and changing attitudes towards exceptional children have also not received sufficient attention.
This study aims to investigate the effects of a patient-education group based on cultural and religious teachings to enhance endurance and acceptance of hardships in the mothers of exceptional children. The goal is to examine whether this intervention will improve self-efficacy and attitudes in these mothers or not.

Literature review

The experience of living with an exceptional child can be highly challenging for mothers, who are under tremendous mental pressure to help their children navigate various difficulties and maintain their well-being. In this environment, their attitude towards their children is crucial, as it can greatly impact their ability to manage the various challenges they face and ensure their family's well-being (Jebelli & Khademi, 2019; Rani, 2020). Belief in one's self-efficacy has been identified as an important factor in influencing people's attitudes. Triandis explains that improvements in attitude can lead to increases in self-efficacy (Namazi & Associates, 2020). Along with positive attitudes, self-efficacy can fulfill basic cognitive needs such as a sense of worth, autonomy, and social relations. Moreover, the journey towards building self-efficacy can be a challenging one for exceptional children's parents, with potential ups and downs (Smart, 2016).
The role of self-efficacy in life is well-documented, particularly in the context of providing mothers of exceptional children with the necessary skills and support to navigate the challenges they face. Improving self-efficacy has been identified as a priority for these mothers and makes it urgent to develop interventions to address this need. Patience, as outlined by Currier and associates (2015), is central in allowing individuals to find meaning and purpose in times of difficulty. This can provide a valuable framework for understanding the role of self-efficacy in supporting mothers of exceptional children to navigate challenges and find a sense of purpose in their roles.
Patience can be defined as an individual's capability to delay a desired outcome without experiencing negative emotions or reactions towards the present situation (Roberts & Fishbach, 2020). Patience, from a psychological perspective, refers to one's ability to effectively manage internal and external pressures. This can involve learning to respond to challenging situations in a way that reduces stress levels and promotes a sense of emotional security. Psychologists identify three main components in the development and maintenance of patience: emotional, cognitive, and behavioral. These components relate to an individual's ability to tolerate uncertainty, regulate their emotions and beliefs, and modify their behaviors accordingly (Ghebari Bonab & Associates, 2017). Overall, patience

Methodology

This research study examines the impact of patience education on the self-efficacy and attitudes of mothers with children with special needs. The study utilizes a quasi-experimental design, with a randomized control group consisting of two groups of moms: the examination group that received 10 training sessions on patience and the witness group that did not receive any training. The study collected data from 32 moms via pre-testing and post-testing, using questionnaires focused on patience, self-efficacy, and parental attitudes towards exceptional children. This is an important area of research as there is a need to identify and implement effective methods to improve the well-being of mothers with children with special needs.
Introduction to intervention program
Based on this information, it appears that the 10-session training program focused on building patience through a variety of strategies, including:

Learning to use software to facilitate the process
Understanding pain conservation and acceptance
Developing a new perspective on life events
Acquiring an understanding of the process of grief
Recognizing the blessings bestowed by God
Learning to not put oneself in pain while raising exceptional children
Finding inspiration by studying the story of Moses and Khizr
Distincting between tolerance and patience
Improving anger management skills
Developing a sense of positivity
Understanding the different types of angry people and managing anger
Developing existential capacity and assumptions
Identifying ways to develop patience, including changing attitudes towards life and recognizing that patience is a learnable skill
Studying holy verses on patience and its consequences, and engaging in Q&A.

Overall, the program aimed to promote patience among mothers of exceptional children through a combination of educational, spiritual and emotional tools.

Results

The research data was analyzed using single and multi-factor analysis of covariance, and the results indicate that the training of patience can have a positive effect on self-efficacy, change of attitude, failure, disappointment, shame, and patience of mothers of exceptional children.
 
Table 1. results of comparing two groups in self-efficacy and patience.




factor


Source for change


Sum of squares


Degree od freedom


Average sum of squares


F


P


Effect size




Self-effocacy


Pre-test


84/94


1


84/94


10/1


30/0


03/0




group


17/692


1


7/692


08/8


008/0


21/0




error


34/2483


29


63/85


 


 


 




total


81689


32


 


 


 


 




 


Pre-test


75/360


1


75/360


96/5


02/0


17/0




Patience


group


05/684


1


05/687


35/11


002/0


28/0




 


error


93/1754


29


51/60


 


 


 




 


total


256823


32


 


 


 


 




Based on the table provided, it is clear that there is a significant difference between the examination group, which received the training of patience, and the witness group, which did not receive training, in terms of self-efficacy and patience. Specifically, the examination group demonstrated higher self-efficacy and patience in the post-test phase compared to the pre-test phase, indicating that the training of patience has been effective in improving these outcomes. These findings suggest that the training of patience may be an effective intervention strategy to enhance the well-being of mothers of exceptional children.

Discussion

From the findings of this study, it is evident that training in patience can positively influence the self-efficacy, change of attitude, failure, disappointment, shame, and patience of mothers of exceptional children. Patience is an innate human trait that enables individuals to develop the ability to handle life pressures with resilience. The ability to defer one's own interests with the hope of attaining knowledge or a desirable outcome in the future is critical for personal growth and well-being. By improving their patience skills, mothers of exceptional children may be better equipped to handle the challenges of raising children with special needs.

Conclusion 

The study showed significant differences in the self-efficacy, change of attitude, failure, disappointment, shame, and patience levels of mothers of children with exceptional needs between the examination and witness groups. As a result, it is recommended that counselors and psychologists consider incorporating patient training in the family education and group programs of mothers of children with exceptional needs to enhance their well-being.

Acknowledgements

We extend our gratitude to the mothers who participated in the study and provided valuable insights into the effect of patient training on their well-being. Their participation was crucial in helping us gather important data and make meaningful contributions to the field. We hope that this research can contribute to developing more effective interventions to support the needs of mothers of exceptional children.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Patience
  • Self-Efficacy
  • Attitude
  • Mothers Of Exceptional Children
آزاد یکتا، مهرناز. (۱۴۰۰). اثربخشی روان‌شناسی مثبت نگر بر بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی. تعلیم و تربیت استثنایی، ۳ (۱۶۳)، ۲۰-۹.
 احمدی، خدابخش و دارابی، عاطفه. (1396). اثربخشی آموزش صبر بر کاهش سوگ و تسهیل رشد پس از ضربه. روان‌شناسی فرهنگی، 1(1)، 114-131.
اسکندری، بهاره؛ پوراعتماد، حمیدرضا؛ حبیبی عسگرآباد، مجتبی و مظاهری، محمدعلی. (1395). اثربخشی مداخله سبک‌های پردازش حسی برافزایش خودکارآمدی والدگری و رابطه والد-کودک در کودکان با اختلال طیف اوتیسم. تعلیم و تربیت استثنائی، 1(16)،14-21.
اصغری‌نکاح، سیدمحسن و بلقان‌آبادی، مصطفی. (1390). اعتباریابی و تجدیدنظر مقیاس نگرش والدین نسبت به کودک‌استثنایی‌شان. (2013). روان‌شناسی افراد استثنایی، 3(11)، 147-163.
افسری، مهسا؛ زینالی، علی. (1400). تأثیر آموزش مدیریت والدین در کاهش اختلال نافرمانی مقابله‌ای دانش آموزان کم‌توان ذهنی. تعلیم و تربیت استثنایی، ۵ (۱۶۵): ۵۶-۴۷.
 اقایوسفی، علی‌رضا؛ ترخان، مرتضی و فرمانی، اعظم. (1395). نقش پنج عامل بزرگ شخصیت در پیش‌بینی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان باواسطه گری مؤلفه‌های صبر به‌منظور ارائه مدل. مطالعات روان‌شناسی بالینی، 7(26)، 43-64.
بخشی زاده، شهرزاد؛ افروز، غلامرضا؛ به پژوه، احمد؛ غباری بناب، باقر و شکوهی یکتا، محسن. (1395). اثربخشی آموزش مهارت‌های تاب‌آوری مبتنی بر معنویت اسلامی بر میزان رضامندی زوجیت و مؤلفه‌های تاب‌آوری معنوی در مادران با کودکان آهسته گام. توانمندسازی کودکان استثنایی،7(20)،60-75.
بهادری خسروشاهی، جعفر. (1396). رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایش گری با تعامل مادر-کودک در مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی. توانمندسازی کودکان استثنائی، 8(2)، 26-36.
جاجرمنه، فاطمه؛ قضاوی، زهره؛ مهرابی، طیبه و نجفی، مصطفی. (1395). تأثیر برنامه آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی مادران کودکان مبتلابه تالاسمی. پرستاری و مامایی، 5(2)،84-93.
جبلی، مهرناز و خادمی، علی. (1399). مقایسه‌ی انعطاف‌پذیری و سرسختی روان‌شناختی در مادران کودکان استثنایی (ناشنوا، نابینا، با ناتوانی هوشی). مجله مطالعات ناتوانی، 10 (18)،1-6.
چراغی، فاطمه؛ روستایی، زهره؛ عسگری، محمد؛ شمسایی، فرشید و تاپاک، لیلی. (1396). تأثیر آموزش نقش والدی بر نگرش مادران دارای کودکان ۵-۱ ساله نسبت به سوء رفتار با کودک. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، ۵ (۳)، ۱۹۰-۱۸۲.
حسین ثابت، فریده. (1391). مبانی دینی و تحلیل روان‌شناختی «صبر» با تکیه‌بر آیات قرآن کریم. فصلنامه سراج منیر، 3(8)،95-113.
خدادادی سنگده، جواد؛ تولائیان، سیدعبدالحسین و بلقان آبادی، مصطفی. (1393). اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر به شیوه گروهی برافزایش شادکامی مادران کودکان با نیازهای ویژه. روان‌شناسی خانواده، 1(1)، 53-62.
خرمائی، فرهاد؛ آزادی ده بیدی، فاطمه وحق جو، شیوا. (1395). مدل ساختاری رابطه فضیلت اخلاقی صبر با مشکلات تنظیم هیجانی در دانشجویان. پژوهش در سلامت روان‌شناختی، 10(1)،21-31.
خرمائی، فرهاد؛ فرمانی، اعظم و سلطانی، اسماعیل. (1388). ساخت و بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس صبر. مجله اندازه‌گیری تربیتی، 5(17)، 83-99.
رضاپور میرصالح، یاسر؛ شمالی احمدآبادی، مهدی؛ اکبریان ترک آباد، الهه؛ عمارتی، سیدعلیرضا؛ برخورداری، عاطفه. (1400). اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌محور بر رضایت جنسی، رضایت زناشویی و ابعاد سلامت روان در مادران کودکان کم‌توان ذهنی. روان‌شناسی افراد استثنایی، 11(42).
سرتیپی، زهرا؛ سهرابی، فرامرز و پسندیده، عباس. (1395). کارآمدی آموزش صبر بر اساس مؤلفه صبر در الگوی اسلامی شادکامی، بر به‌باشی روان‌شناختی زنان خانه‌دار. روان‌شناسی اسلامی، 2(4)، 45-69.
شباهنگ، رضا؛ خسروجاوید، مهناز و احمدی، علی‌رضا. (1397). نقش نگرش و تاب‌آوری در پیش‌بینی کیفیت زندگی والدین کودک‌استثنایی. فصلنامه سلامت روان کودک، 5(3)، 11-21.‌
صف‌آرا، مریم؛ خانبابایی، مینو و خانبابایی، مینا. (1399). تأثیر آموزش مهارت‌های معنوی بر ارتقای کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی. روان‌شناسی افراد استثنائی، 10(37)،161-180.
طالعی، علی؛ طهماسیان، کارینه و وفایی، نرگس. (1390). اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر خوداثرمندی والدینی مادران. خانواده پژوهی، 7(39)،311-323.
غباری‌بناب، باقر و راقبیان، رؤیا. (1396). آموزش صبر به کودکان برای ارتقای سلامت معنوی آنان: راهنمای والدین. مجله فرهنگ و ارتقای سلامت (فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران)، 1(1)، 49-58.
قدم پور، عزت‌الله؛ رحیمی پور، طاهره؛ امیری، فاطمه و خلیلی گشنیگانی، زهرا. (1397). اثربخشی آموزش صبر مبتنی بر آموزه‌های دینی بر تاب‌آوری. روان‌شناسی و دین، 11(1)، 31-46.
 کارگر، مونا و اصغری ابراهیم‌آباد، محمدجواد. (1394). مقایسه سبک حل مسئله و سازگاری زناشویی در مادران کودک‌استثنایی و عادی. تعلیم و تربیت استثنایی، 11(2)، 37-44.
مبارکی، آسیه و زاده باقری، قادر. (1382). مقایسه دانش و نگرش مادران دارای فرزند معلول ذهنی و بدون فرزند معلول ذهنی درزمینه معلولیت ذهنی در شهر گچساران در سال 1382. ارمغان دانش، 8(31)، 81-90.‌
مرادی ثانی، رعنا و خادمی، علی. (1396). بررسی تطبیقی کم‌خونی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلابه نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلال‌های یادگیری. ناتوانی‌های یادگیری، 7(1)، 119-135.
نعمتی پور، زهرا؛ گلزاری، محمود و باقری، فریبرز. (1391). بررسی اثربخشی آموزش صبر به شیوه گروهی بر کاهش علائم افسردگی و فشار روانی حاصل از داغدیدگی در مادرانی که فرزند خود را ازدست‌داده‌اند. مطالعات روان‌شناسی بالینی، 2(7)، 31-59.
نوروزی، مهناز؛ لک، پیمانه واحسانپور، سهیلا. (1398). مقایسه تأثیر آموزش به دو روش گروهی و لوح فشرده مولتی‌مدیا بر آگاهی و نگرش مادران در مورد کودک‌آزاری جنسی. همایش کشوری مامایی و سلامت زنان، دانشکده پرستاری مامایی و معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
هارون رشیدی، همایون، منصوری راد واحد. (1396). رابطه حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری با درماندگی روان‌شناختی مادران کودکان استثنایی. تعلیم و تربیت استثنایی. ۳ (۱۴۶): ۱۵-۲۲
References
Aini، F.، & Kurniawati، F. (2019، August). The Effectiveness of the SERASI Intervention Program in Improving Parents’ Positive Attitudes towards Students with Disabilities. In 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) (pp. 576-587). Atlantis Press.
Albarracin، D.، & Shavitt، S. (2018). Attitudes and attitude change. Annual review of psychology،  69، 299-327.
Al-Dababneh، K. A.، & Al-Zboon، E. K. (2018). Parents’ attitudes towards their children with cerebral palsy. Early Child Development and Care،  188(6)، 731-747.
Arman، A. N. Z.، & Kurniawati، F. (2019، August). Does the Availability of Information Matter for Parents’ Attitude Towards Children with Special Needs?. In 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) (pp. 537-544). Atlantis Press.
Aydogmus، M. (2021). Investigation of the effect of social entrepreneurship on professional attitude and self-efficacy perception: a research on prospective teachers. Studies in Higher Education،  46(7)، 1462-1476.
Bar، M. A.، Shelef، L.، & Bart، O. (2016). Do participation and self-efficacy of mothers to children with ASD predict their children’s participation?. Research in Autism Spectrum Disorders،  24، 1-10.
Bandura، A. (1989). Regulation of cognitive processes through perceived self-efficacy. Developmental psychology،  25(5)، 729.
Coleman، P. K.، & Karraker، K. H. (2000). Parenting self‐efficacy among mothers of school‐age children: Conceptualization، measurement، and correlates. Family relations،  49(1)، 13-24.
Currier، J. M.، Kuhlman، S.، & Smith، P. N. (2015). Empirical and ethical considerations for addressing spirituality among veterans and other military populations at risk for suicide. Spirituality in Clinical Practice،  2(1)، 68.
Deng، J.، Li، T.، Wang، J.، & Zhang، R. (2020). Optimistically accepting suffering boosts happiness: associations between Buddhism patience، selflessness، and subjective authentic-durable happiness. Journal of Happiness Studies،  21(1)، 223-240.
Dias، P. C.، Mamas، C.، & Gomes، R. (2020). Attitudes of students towards peers with special educational needs in mainstream Portuguese schools. European journal of special needs education،  35(5)، 636-647.
Dumka، L. E.، Stoerzinger، H. D.، Jackson، K. M.، & Roosa، M. W. (1996). Examination of the cross-cultural and cross-language equivalence of the parenting self-agency measure. Family Relations، 216-222.
Fereydooni، A.، Heidari، A.، Eftekhar Saadi، Z.، Ehteshamzadeh، P.، & Pasha، R. (2020). A Comparison of the Effects of Happiness and Mindfulness Training on Parenting Self-Efficacy in Mothers of Anxious Preschool Children. International Journal of Pediatrics،  8(11)، 12327-12337.
Gawronski، B.، Rydell، R. J.، De Houwer، J.، Brannon، S. M.، Ye، Y.، Vervliet، B.، & Hu، X. (2018). Contextualized attitude change. In Advances in experimental social psychology . Academic Press 57:1-52.
Govender، N. (2002). Attitudes of parents towards their mentally retarded children: a rural area examination (Doctoral dissertation).
Jiu، C. K.، Zulfia، N.، Rahayu، I. D.، & Putra، G. J. (2020). Students with Intellectual Disability in Special Needs School: A Qualitative Study. International Journal of Multidisciplinary Research and Publications (IJMRAP).
Lavelock، C. R. (2015). Good things come to those who (peacefully) wait: Toward a theory of patience.
Namaziandost، E.، & Çakmak، F. (2020). An account of EFL learners’ self-efficacy and gender in the Flipped Classroom Model. Education and Information Technologies،  25(5)، 4041-4055.
Patten، S. B. (2014). Support، patience، and expectancy: therapeutic options alongside intensified treatments for depression?. The Canadian Journal of Psychiatry،  59(7)، 347-348.
Rani، S. (2020). Impact of disabled child in the family.
Reis، H.، Silva، A.، Simões، B.، Moreira، J.، Dias، P.، & Dixe، M. (2020). Preschool Children’s Attitudes Towards Their Peers with Special Needs. International Journal of Disability، Development and Education، 1-11.
Roberts، A. R.، & Fishbach، A. (2020). When wanting closure reduces patients’ patience. Organizational Behavior and Human Decision Processes،  161، 85-94.
Sabila، H.، & Kurniawati، F. (2019). Parental attitudes of preschool children toward students with special needs in inclusive and non-inclusive kindergartens: A comparative study. In Advances in Social Science، Education and Humanities Research: Proceedings of the 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) . 229: 602-609).
Schnitker، S. A. (2012). An examination of patience and well-being. The Journal of Positive Psychology،  7(4)، 263-280.
Schnitker، S. A.، & Emmons، R. A. (2007). Patience as a virtue: Religious and psychological perspectives. In Research in the Social Scientific Study of Religion 18: 177-207.
Shiau، W. L.، Yuan، Y.، Pu، X.، Ray، S.، & Chen، C. C. (2020). Understanding fintech continuance: perspectives from self-efficacy and ECT-IS theories. Industrial Management & Data Systems.
Smart، L. K. (2016). Parenting self-efficacy in parents of children with autism spectrum disorders. Brigham Young University.
Temiz، G. (2020). The relationship between mothers’ psychological well-being and their attitudes towards their children. Psychology،  10(1)، 1-9.
Vance، A. J.، Pan، W.، Malcolm، W. H.، & Brandon، D. H. (2020). Development of parenting self-efficacy in mothers of high-risk infants. Early human development،  141، 104946.
Wardana، L. W.، Narmaditya، B. S.، Wibowo، A.، Mahendra، A. M.، Wibowo، N. A.، Harwida، G.، & Rohman، A. N. (2020). The impact of entrepreneurship education and students' entrepreneurial mindset: the mediating role of attitude and self-efficacy. Heliyon،  6(9)، e04922.
Weiss، J. A.، Tint، A.، Paquette-Smith، M.، & Lunsky، Y. (2016). Perceived self-efficacy in parents of adolescents and adults with autism spectrum disorder. Autism،  20(4)، 425-434.
Wittkowski، A.، Garrett، C.، Calam، R.، & Weisberg، D. (2017). Self-report measures of parental self-efficacy: A systematic review of the current literature. Journal of child and family studies،  26(11)، 2960-2978.
Yada، A.، & Savolainen، H. (2017). Japanese in-service teachers’ attitudes toward inclusive education and self-efficacy for inclusive practices. Teaching and Teacher Education،  64، 222-229.
 
استناد به این مقاله: ابراهیم‌زاده، نجمه.، اصغری نکاح، سیدمحسن.، سلطانی کوهبنانی، سکینه. ‌(1402). تأثیر آموزش گروهی افزایش صبر بر خودکارآمدی و نگرش مادران دارای کودک ‌استثنایی، روان‌شناسی افراد استثنایی، 13(51)، 105-143. ‌
DOI: 10.22054/jpe.2023.67103.2437
 
 Psychology of Exceptional Individuals is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.