نویسندگان

• محمدرضا ذوقی پایدار ¹
• ابوالقاسم یعقوبی ²
• صفدر نبی زاده ³

¹ استادیار گروه روانشناسی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا

² دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا

³ کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه بوعلی سینا

چکیده

هدف پژوهش حاضر پیش­بینی عملکرد تحصیلی دانش­آموزان با اختلال نارسایی­توجه - بیش­فعالی بر اساس استرس و شیوه برخورد والدین بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه دانش­آموزان با اختلال نارسایی­توجه - بیش­فعالی پایه سوم ابتدایی شهر همدان در سال تحصیلی 91-92 بود که از بین آن­ها 50 نفر به عنوان شرکت­کننده در پژوهش با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای غربالگری و گردآوری داده­ها، پرسشنامه خانواده- مدرسه(میدگت،2000)، مقیاس کانرز والدین)کانرز، 1998(، مقیاس استرس والدین (بری و جونز، 1995)، مقیاس هوشی ریون کودکان و آزمون عملکرد تحصیلی محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی مانند همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که بین شیوه برخورد ابزاری والدین با عملکرد تحصیلی دانش­آموزان با اختلال نارسایی­توجه - بیش­فعالی ارتباط مثبت و معنادار و بین شیوه برخورد کنترلی و استرس والدین با عملکرد تحصیلی آن­ها ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که شیوه برخورد کنترلی و استرس والدین توانستند به طور معناداری عملکرد تحصیلی دانش­آموزان با نارسایی­توجه - بیش­فعالی را پیش­بینی کنند. همچنین استرس والدین بهترین پیش­بینی کننده عملکرد تحصیلی آن­ها بود. یافته­ها حاکی از آن است که گرچه داشتن کودک با اختلال نارسایی­توجه - بیش­فعالی چالش­های بسیاری برای والدین دارد، اما با آموزش والدین و کمک گرفتن از مشاوران و روانشناسان می­توان روابط کودکان و والدین را بهبود داده و آن­ها را در کسب نتایج تحصیلی بهتر یاری داد.

کلیدواژه‌ها

• استرس والدین
• شیوه برخورد والدین
• عملکرد تحصیلی
• اختلال نارسایی‌توجه - بیش‌فعالی

عنوان مقاله [English]

Predict academic performance of student with Attention Deficit /Hyperactivity by stress and parental approach

نویسندگان [English]

• mohammadreza zoghipaidar ¹
• abolghasem iaghobi ²
• safdar nabizadeh ³

چکیده [English]

The
aim of present study was to predict academic performance of students with ADHD based on the stress and parental approach. Method of the present study is corelational. The study population were included
all third grade students
with ADHD in school year (91-92) of Hamadan and 50 subjects among them were selected by
using available sampling as a participating in the study. For screening
and data collection, were used family-school questionnaire (Midget, 2000), parent Conner’s rating scale (Connors, 1998 ) Parental Stress Scale (Barry and Jones,
1995), the
Raven Intelligence Scale for children and self-made academic performance test. descriptive statistics such as mean and standard deviation and
inferential statistical such as correlation and stepwise regression analysis was used to analyze of data. The results showed that there is a positive and
significant relationship between academic performance of students with ADHD and
parent’s instrument approach but parental stress and parent’s controlling approach are
significant negative correlation with academic performance of their children.
The results showed that parental stress and parent’s controlling approach could have significantly to predict the academic performance of students with ADHD. Parental
stress was also the best predictor of their academic performance. The findings indicate that although child with ADHD could have many challenges for parents however with educating parents and get help from counselors and psychologists can improve
relations between children and parents and helped them to achieve better academic results.

کلیدواژه‌ها [English]

• Parental Stress
• Parents Approach
• Academic Performance
• Attention Deficit/ Hyperactivity Disorder