نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• لیلی صالحی
• دیبا سیف

چکیده

هدف از انجام گرفتن این پژوهش پیش بینی احساس تنهایی براساس تعامل معلم با دانش­آموز و ابعاد ادراک شایستگی در میان نوجوانان با و بدون نقص بینایی بود، که با روش تحقیق همبستگی به انجام رسید. جامعۀ آماری تحقیق شامل کلیۀ نوجوانان با و بدون نقص بینایی بود که در مقطع راهنمایی مدارس تلفیقی تحصیل می‏نمودند. آزمودنی‏های پژوهش که با روش هدفمند انتخاب شدند، شامل 46 دانش‏آموز با نقص بینایی (25 پسر و 21 دختر) و 46 دانش‏آموز بدون نقص بینایی(25 پسر و 21 دختر) بودند که به صورت تلفیقی در مقطع راهنمایی مدارس شهرستان شیراز به تحصیل اشتغال داشتند. مقیاس تعامل معلم ـ دانش‏آموز، مقیاس ادراک شایستگی، و پرسشنامۀ احساس تنهایی به عنوان ابزار سنجش مورد استفاده قرار گرفت. مطالعۀ ویژگی‏های روان‏سنجی این ابزارها در پژوهش حاضر، نشان از روایی و پایایی قابل قبول آنها داشت. یافته‏ها مبیّن آن بود که با فزونی یافتن هر یک از ابعاد ادراک شایستگی، احساس تنهایی کاهش می‏یابد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که شایستگی اجتماعی مهم‏ترین عامل پیش بینی‏کنندۀ احساس تنهایی است. تعارض در تعامل معلم و دانش‏آموز، که رابطه ای مستقیم با احساس تنهایی داشت، دومین عامل پیش بینی کننده این متغیر شناخته شد. نتایج نشانگر آن بود که دختران نسبت به پسران، احساس تنهایی بیشتری را تجربه می‏نمایند. همچنین، یافته‏ها حاکی از آن بود که احساس تنهایی دانش‏آموزان، در مدارس مجری طرح تلفیقی، از نقص بینایی تأثیر نمی‏پذیرد. از پیشنهادهای این پژوهش، کمک به گسترش شایستگی اجتماعی دانش‏آموزان است. همچنین، توصیه می شود که به منظور روشن ساختن نقش تعامل معلم ـ دانش‏آموز در خود ادراکی و احساس تنهایی دانش آموزان تحقیقات بیشتری در آموزش تلفیقی صورت پذیرد.

کلیدواژه‌ها

• احساس تنهایی
• تعامل معلم با دانش‏آموز
• ادراک شایستگی
• دانش‏آموز با نقص بینایی

عنوان مقاله [English]

Predictive Pattern of Loneliness based on Dimensions of Teacher-Student Interaction, and Perceived Competence among Students with and without Visual Impairment

نویسندگان [English]

• Leili Salehi
• Diba Seif

چکیده [English]

The purpose of the present study was to investigate the predictive pattern of loneliness based on teacher-student interaction and perceived competence among students with and without visual impairment.
Method: The method of this research was descriptive-correlational. Statistical population involved all adolescents with and without visual impairment at inclusive guidance schools. Subjects were 46 guidance school students with visual impairment (25 males, 21 females) and 46 students without visual impairment (25 males, 21 females) in Shiraz. Pianta Student-Teacher Interaction Scale (PTIS), Perceived Competence Scale (PCS) and Loneliness Scale (LS) were used as measurement instruments. Factor analysis, inter-correlations between subscales, and item analysis revealed the validity of these instruments. Reliability of these instruments was assessed by the use of Cronbach alpha coefficients.  Results: The results provided acceptable validity and reliability for the measuring instruments. Findings of this study revealed that all of the dimensions of perceived social competence are negatively correlated with loneliness. Multiple regression analysis showed that social competence is the most important negative predictor of loneliness. The second predictor of loneliness was teacher-student conflict which predicted loneliness positively. Findings also revealed that girls feel lonelier than boys. Furthermore, there were no significant effects of visual impairment on loneliness.
Conclusion and recommendations: Based on the findings of this study, improving social competence in students is recommended. Also, more studies need to be conducted in order to clarifying the role of teacher – student interaction in perceived competence and loneliness in inclusive education.

کلیدواژه‌ها [English]

• Social skills training
• Aggression
• anxiety and exceptional children