نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی در کودکان کم‏توان‎ذهنی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، ازنوع شبه آزمایشی با طرح پیش‏آزمون- پس‏آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این تحقیق شامل همه خانواده‏های دانش‏آموزان دختر و پسر دارای کم‏توان‎ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر اردبیل بود. نمونه این پژوهش 30 خانواده بود که از بین خانواده‏های موجود به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع‏آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه محیط خانوادگی شیفر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) استفاده شده است. نتایج نشان داد که نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی خانواده‏های دارای کودک کم‏توان‎ذهنی تاثیر معنی داری داشت (01/0 ≥ P). پشنهاد می‌شود از نشست گروهی برای بهبود کیفیت زندگی و راوبط خانوادگی درخانواد ه های دارای کودکان کم توا ن ذهنی استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Group Session on Quality of Life and Improvement of the Family Relations in Children with Mental Disability

نویسندگان [English]

  • Hossein Ghamari Givi
  • Azimeh Sadat Seyyed Barzegar Saghezchi
  • Maghsoud Nader Pilehrood

چکیده [English]

This study aims at investigating the effectiveness of group sessions in improving the quality of life and family relationships in children with mental disability.The research procedure is experimental with pre-test and post-test design and control group.The statistical population in this study includes all families of mentally retarded boy and girl students studying in the exceptional schools in Ardabil. The studysampleis30 families selected via the convenient sampling method and randomly divided into experimental and control groups. For data gathering, the subjects are asked to complete the Quality of Life Questionnaire and Schaefer Family Assessment Device. The multivariate analysis of variance (MANOVA) is used to test the hypothesis. The results show that the group session has a significant effect on the quality of life and improves the family relationships in families with mentally retarded children (p≥ 0/01). Emphasizing enhancement of parents ‘awareness, free discussion on worries and learning ways of coping with children’s preoccupations and problem solving skills are effective in improving quality of life and family relationships. All the participants emphasized suggestibility, hostility and withdrawal in their children and insisted on controlling the parents fight over accusing and blaming one another. Researchers suggest that in order to improve parent-child relationship, it would be better if both parents participate in group sessions at the same time.

کلیدواژه‌ها [English]

  • groupsession
  • the quality of life
  • family relationships
  • mentally retarded
احمدی، خ. (1387). بررسی رابطه سازگاری زناشویی با آسیب پذیری فرهنگی. دومین گنگره سراسری آسیب شناسی خانواده در ایران.جهاد دانشگاهی استان لرستان 1390.
بهمن، س، تمدنی، ر. (1382). اعتبار یابی پرسشنامه کیفیت زندگی، فصلنامه روان شناسی ، شماره چهارم، 24- 30.
پروین، ن؛ علوی، ا؛ علیدوست، ع .(1387). بررسی تاثیر گروه درمانی بر سلامت روان مادران بیماران مبتلا به تالاسمی. مجله دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد.(10)3 20
خانجانی، م. (1386). بررسی تاثیر آموزش نحوه مراقبت از کودکان فلج مغزی بر کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی کودکان فلج مغزی در شهرستان بابلسر. پایان‏نامه کارشناسی ارشددانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
رئیسی، ف؛ انیسی، ج؛یزدی، م؛ زمانی، م؛ رشیدی، س. (1387). مقایه سلامت روان و شیوه های فرزند پروری در بین افراد معتاد و غیر معتاد. مجله علوم رفتاری. (2)1 چکیده.
زادهوش، س؛ طاهرنشاط دوست، ح؛ کلانتری، م؛ رسول زاده طباطبایی، س.ک. (1389). مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری کلاسیک بر کیفیت ارتباط زناشویی بانوان. خانواده پژوهی. 25؛ 68- 55.
سادوک، و.، سادوک، ب (2007). خلاصه روانپزشکی (ترجمه فرزین رضاعی، 1387). انتشارات ارجمندجلد1.
شکور، م؛ توکل، خ؛ کریمی، م؛ توکل، ن.(1387). تجارب خانواده‏های دارای کودک معلول،یک مطالعه پدیدار شناسی. مجله پژوهش در علوم توانبخشی(5)1 80-81
صالح زاده، م؛ کلانتری، م؛ مولوی، ح؛ نجفی، م؛ نوری، ا. (1389). بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری با تأکید بر باورهای ناکارآمد ویژه صرع بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا صرع مقاوم به دارو. (1389). مجله علوم رفتاری. 4؛ 260- 255.
قاسمی، ن؛ کجباف، م؛ ربیعی، م. (1390). اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی. مجله روانشناسی بالینی. 2؛ 34- 23.
کیمیایی، س.ع؛ محرابی، ح؛ میرزایی، ز. (1389). مقایسه وضعیت سلامت روان پدران و مادران کودکان کم‏توان‎ذهنی آموزش پذیر مشهد. مطالعات تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد.(11)1صفحه280-261.
ملک پور،م.(1375) مقایسه استرس مادران کودکان عقب مانده ذهنی با مادران ناشنوا و نابینا،مجله دانشکده پزشکی اصفهان،(15)48،31-34
هالاهان، د.، کافمن، ج.(1986). کودکان استثنایی (ترجمه مجتبی جوادیان، 1387).مشهد: انتشارات به نشر، چاپ یازدهم.
یوسف‌زاده‌ دوانی، م. (1376). «روانشناسی معلولین»، تهران:نشر سرور، چاپ (1)1.
Abedi MR, Vostanis PE(2010). Valuation quality of life therapy for parents of children with obsessive compulsive disorder in Iran. Eur Chi Adolpsychiatry. (19): 605-613.
Bonomi, A. Patric, D.(2008). Bushnell D. VALIDATION of the united states "version of the world health organization quality of life (Whoqol) instrument. Journalofclinical epidemiology ; 53: 1-12.
Breslin, J. H. (2005). Effectiveness of a rural anger management program in preventing domestic violence recidivism. Available on:http://wwwlib.umi.com/dissertations/fullcit/3151308.
prevention Groups. Brooks Department Of Education of Education,university of Missouri –columbia(2009).
Peter J.Bieling;Randi E.Mc cabe;Martinhm’Antony.(2006).Cognitive-BehavioralTherapyin GroupsNew YorkThe Guilford press.
Lindsay A.borden,Tia R.schultz,Keith c.Herman and conniem.(2006). The Incredible years parent Training program: promotiing resilince through Evidence-Based
Macvaugh, G. S. (2004). Outcomes of court intervention and diversionary programs for domestically violent offenders. Available
Mitchell J, Stanimirovic R, Klein B, Vella-Brodrick DA(2009). Randomized Controlled trial of a self-guided internet intervention promoting wellbeing. Compu Hum Beha. (25): 749-760.

Tylor , T, and Novakoo. (2005). The Better Work life: A Factor in increasing productivity; quarerly journal of Management Studies, vol, 13 & 14, p 54.
منابع (دفعه قبلی)

احمدی، خ (1387). بررسی رابطه سازگاری زناشویی با آسیب پذیری فرهنگی. دومین گنگره سراسری آسیب شناسی خانواده در ایران.
بهمن، س و تمدنی، ر (1382) اعتبار یابی پرسشنامه کیفیت زندگی، فصلنامه روان شناسی ، شماره چهارم، ص 24- 30.
پروین، ن؛ علوی، ا؛ علیدوست، ع و همکاران(1387). بررسی تأثیر گروه درمانی بر سلامت روان مادران بیماران مبتلا به تالاسمی. مجله دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد.دوره10 (3).
خانجانی، م (1386). بررسی تأثیر آموزش نحوه مراقبت از کودکان فلج مغزی بر کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی کودکان فلج مغزی در شهرستان بابلسر. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
رئیسی، ف؛ انیسی، ج؛یزدی، م؛ زمانی، م؛ رشیدی، س (1387). مقایسه سلامت روان و شیوه های فرزند پروری در بین افراد معتاد و غیر معتاد. مجله علوم رفتاری. 2(1).
زادهوش، س؛ طاهرنشاط دوست، ح؛ کلانتری، م؛ رسول زاده طباطبائی، س. (1389). مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری کلاسیک بر کیفیت ارتباط زناشویی بانوان. خانواده پژوهی. 25؛ 68- 55.
سادوک، و.، سادوک، ب (2007). خلاصه روانپزشکی. ترجمه فرزین رضاعی. (1387). انتشارات ارجمند.
شکور، م؛ توکل، خ؛ کریمی، م؛ توکل، ن (1387). تجارب خانواده‏های دارای کودک معلول،یک مطالعه پدیدار شناسی. مجله پژوهش در علوم توانبخشی. سال 5(1).
صالح زاده، م؛ کلانتری، م؛ مولوی، ح؛ نجفی، م؛ نوری، ا. (1389). بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری با تأکید بر باورهای ناکارآمد ویژه صرع بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا صرع مقاوم به دارو. (1389). مجله علوم رفتاری. 4؛ 260- 255.
قاسمی، ن؛ کجباف، م؛ ربیعی، م. (1390). اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی. مجله روان‏شناسی بالینی. 2؛ 34- 23.
کیمیایی، س؛ محرابی، ح؛ میرزایی، ز (1389). مقایسه وضعیت سلامت روان پدران و مادران کودکان کم‏توان‎ذهنی آموزش پذیر مشهد. مطالعات تربیتی و روان‏شناسی دانشگاه فردوسی مشهد.دوره 11(1). 280-261.
ملک پور، م. (1375) مقایسه استرس مادران کودکان عقب مانده ذهنی با مادران ناشنوا و نابینا، مجله دانشکده پزشکی اصفهان، سال 15 (48).
هالاهان، د، کافمن، ج. (1986). کودکان استثنایی. ترجمه مجتبی جوادیان. (1387). انتشارات به نشر، چاپ یازدهم.
یوسف‌زاده دوانی، م. (1376). «روان‏شناسی معلولین»، نشر سرور، چاپ اول.
Abedi MR, Vostanis PE. Valuation quality of life therapy for parents of children with obsessivecompulsive disorder in Iran. Eur Chi Adolpsychiatry. 2010; (19): 605-613.
Bonomi, A. Patric, D.(2008). Bushnell D. VALIDATION of the united states "version of the world health organization quality of life (Whoqol) instrument. Journal of clinical epidemiology ; 53: 1-12.
Breslin, J. H. (2005). Effectiveness of a rural anger management program in preventing domestic violence recidivism. Available on:http://wwwlib.umi.com/dissertations/fullcit/3151308.prevention Groups. Brooks Department Of Education of Education,university of Missouri –columbia(2009).
Peter J.Bieling;Randi E.Mc cabe;Martin M.Antony(2006).Cognitive-Behavioral Therapy in Groups.The Guilford press.New York.
Lindsay A.borden,Tia R.schultz,Keith c.Herman and conniem. The Incredible years parent Training program: promotiing resilince through Evidence-Based
Macvaugh, G. S. (2004). Outcomes of court intervention and diversionary programs for domestically violent offenders. Available on: http://wwwlib.umi.com/dissertations/fullcit/3143323.
Mitchell J, Stanimirovic R, Klein B, Vella-Brodrick DA. Randomized Controlled trial of a self-guided internet intervention promoting wellbeing. Compu Hum Beha. 2009; (25): 749-760.
Tylor , T, and Novakoo. (2005). The Better Work life: A Factor in increasing productivity; quarerly journal of management studies, vol, 13 & 14, pp : 54.