نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی بر بهبود افسردگی و ابعاد کیفیت زندگی مادران کودکان کمتوانذهنی شهر مشهد صورت گرفت. روش تحقیق شبه آزمایشی بود و از طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه مادران کودکان کمتوانذهنی بودند که فرزندان آنها در 28 مدرسه استثنایی شهر مشهد در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند. از جامعه یادشده30 مادر دارای فرزند کمتوانذهنی با بهرهگیری از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) و کنترل(15نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 6 جلسهی هفتگی تحت آموزش امید درمانی قرار گرفتند. گردآوری دادهها به کمک پرسشنامه افسردگی بک(ویرایش دوم) و پرسشنامه کیفیت زندگی از نوع فرم کوتاه انجام شد. پرسشنامهها توسط هر دو گروه آزمایش و کنترل در سه مرحله قبل، بعد و 4 هفته پس از مداخله(مرحله پیگیری)تکمیل شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای تحقیق با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغییره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل مانکوا نشان داد که بین میانگینهای نمرات پسآزمون و پیگیری گروه آزمایش و کنترل در سطح 01/0 تفاوت معناداری وجود داشت(001/0P<). نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی آموزش امید درمانی در بهبود افسردگی و ابعاد کیفیت زندگی مادران کودکان کمتوانذهنی است. با توجه به این که مادران دارای کودک کمتوانذهنی دارای سطوح افسردگی بالا و کیفیت زندگی پایین میباشند بهرهگیری از رویکردهای مختلف روان درمانی از جمله امید درمانی میتواند در بهبود افسردگی و ابعاد کیفیت زندگی این افراد مؤثر باشد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effectiveness of Hope Therapy on Improving Depression and Quality of Life among Mothers of Intellectual Disability Children
نویسندگان [English]
- Maliheh Shahrestani
- Abolfazl Karami
- Mohsen Doostkam
- Amir Hossein Alimohammadi
چکیده [English]
The Effectiveness of Hope Therapy on Improving Depression and Quality of Life among Mothers of Intellectual Disability Children
This study aims at investigating the effectiveness of hope therapy on improvement of depression and quality of life among mothers of intellectual disability children. The research procedure is quasi-experimental with pre-test and post-test design and control group. Research population consists of mothers of intellectual disability whose children have been students of 28 exceptional schools in the academic year of 2011-2012 in Mashhad. 30mothers of intellectually disable children are selected by using multistage cluster sampling and are and randomly assigned in two experimental (15 persons) and control groups (15 persons). The experimental group receives hope therapy training for 6 sessions. The data are gathered by using Beck Depression Inventory-Õ and the brief form of quality of life questionnaires. Questionnaires are completed by both experimental and control groups in three stages before, after and 4 weeks after the intervention (follow-up phase). The results are analyzed with Moncova using SPSS 18 software. The Moncova analysis results show that there is significant difference between average scores of experimental and control groups in both post-test and follow-up stages )P<0/001). As a conclusion, hope therapy training is quite effective in improving depression and quality of life in mothers of intellectually children.
کلیدواژهها [English]
- intellectually disability
- Depression
- Quality of life
- Hope Therapy