روانشناسی افراد استثنایی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

فایل های ضروری

راهنمای ارسال مقالات

داوران سال 1399

داوران سال 1400

داوران سال 1401

اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر پرخاشگری و اختلال املاء در کودکان دبستانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه روان شناسی بالینی دانشگاه سمنان

2 کارشناس ارشد روان شناسی، دانشگاه آزاد سمنان

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر پرخاشگری و اختلال املاء کودکان دبستانی انجام شد. روش پژوهش نیمه­آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 24 دختر و پسر دبستانی بین سنین 7 تا 12 سال بودند که به روش در دسترس انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. مداخله بازی درمانی شناختی رفتاری به مدت 12 جلسه­ی یک ساعته به­صورت هفتگی به افراد گروه آزمایش آموزش داده شد. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه پرخاشگری شهیم و آزمون محقق ساخته املاء استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد بازی درمانی شناختی رفتاری موجب کاهش پرخاشگری کودکان گروه آزمایش در هر سه مؤلفه جسمانی، رابطه­ای و واکنشی شده بود. همچنین مداخله آموزشی موجب کاهش اختلال املاء در گروه آزمایش شده است. می­توان نتیجه گرفت که بازی درمانی شناختی رفتاری در کاهش پرخاشگری و بهبود اختلال املاء کودکان دبستانی روشی موثر است و در طرح­ریزی رویکردهای درمانی برای این گروه از کودکان می­تواند امیدبخش باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of play therapy on elementary School student’s aggression and spelling disorder

نویسندگان [English]

  • sdffd dsvgd 1
  • sdgsd sdfsdf 2

1

2

چکیده [English]

 This research aimed to assess the efficacy of play therapy on student’s aggression and spelling disorder.This research method was quasi-experimental design from pretest-posttest with control group.The research sample was 24 girl and boy students in zone of dual of Tehran province that by convenience sampling with considering of entry criteria selected. Participants were randomly allocated into control and experimental groups.Shahim aggression questionnaires and researcher made of spelling test administered among selected sample.Results indicated that play therapy in the post-test step was effective in reduce aggression and improvement spelling disorder in the experimental group.Overall results indicated the importance and effectiveness of play therapy on aggression and spelling disorder. According to the results, can say that use of play therapy as an effective way and without harmful effects in health centers, useful in reducing aggression and improve spelling disorder. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • learning disabilities
  • play therapy
  • Aggression
  • Spelling Disorder
مراجع
آذرنیوشان، ب؛ به­پژوه، ا؛ غباری­بناب، ب. (1391). اثر بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات رفتاری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی در دوره ابتدایی. فصلنامه کودکان استثنایی، 12(2)، 16-5.
بخشایش، ع؛ میرحسینی، ر. (1393). اثربخشی بازی درمانی بر کاهش علائم اختلال بیش‌فعالی/ کمبود توجه و بهبود عملکرد تحصیلی کودکان. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، 22(6)، 13-1.
برزگر، ز. (1392). مقدمه­ای بر جایگاه بازی درمانی در مشکلات روان‌شناختی کودکان. فصلنامه تعلیم و تربیت استثنایی، 13(2)، 44-35.
برزگر، ز؛ پور محمدرضای تجریشی، م؛ بهنیا، ف. (1391). اثربخشی بازی بر مشکلات برونی‌سازی در کودکان پیش‌دبستانی با مشکلات رفتاری. مجله علوم رفتاری، 6(4)، 354-347.
ذوالمجد، آ؛ برجعلی، ا؛ آرین، خ. (1386). تاثیر شن‌بازی درمانی بر رفتارهای پرخاشگرانه پسران. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، 7(2)، 168-155.
رجب پور، ف؛ مکوندحسینی، ش؛ رفیعی­نیا، پ. (2012). اثربخشی گروه درمانی رابطه والد-کودک بر پرخاشگری کودکان پیش‌دبستانی. مجله علمی-پژوهشی روان‌شناسی بالینی، 4(1), 65-74.‎
سلامت، م؛ مقتدائی، ک؛ کافی، م؛ عابدی، ا؛ حسینی خانزاده، ع. (1392). اثربخشی بازی درمانی شناختی –رفتاری بر حافظه و مهارت­های اجتماعی کودکان با ناتوانی یادگیری املاء. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 11(6)، 566-556.
شهیم، س. (1386). پرخاشگری رابطه‏ای در کودکان پیش‏دبستانی. مجله روانپزشکی و روان‏شناسی بالینی ایران، 13(3)، 271-264.
عبدی، ا؛ کرمی، م؛ حاتمی، ج. (1391). اثربخشی تقویت حافظه دیداری به طریق بازی درمانی بر کاهش خطاهای املایی دانش‌آموزان دارای اختلال نوشتن. پژوهش در علوم توان‌بخشی، 8(4)، 11-1.
قادری، ن؛ اصغری مقدم، م؛ شعیری، م. (1385). بررسی کارایی بازی درمانی رفتاری – شناختی روی پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک. دانشور رفتار، 13(19)، 84-75.
گنجی، ک؛ ذبیحی، ر؛ خدابخش، ر؛ کراسکیان، آ. (1390). تاثیر بازی درمانگری کودک­محور بر کاهش نشانه­های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی. مجله روان‌شناسی بالینی، 3(4)، 25-15.
نریمانی، م؛ سلیمانی، ا؛ ابوالقاسمی، ع. (1391). مقایسه ابعاد درونی و بیرونی سبک­های تفکر در دانش‌آموزان نابینا و بینا. مجله روانشناسی مدرسه، 1، 118-108.
 
Ballard, M. E; Rattley, K. T; Fleming, W. C; & Ashley, P. K. (2004). School aggression and dispositional aggression among Middle School Boys. Research in Middle Level Education Online, 27(1), 28-39.
Bosse, M. L; Tainturier, M. J; & Valdois, S. (2007). Developmental dyslexia: the visual attention span deficit hypothesis. Cognition, 104(2), 198-230.
Bratton, S. C; Ray, D; Rhine, T & Jones, L. (2005). The efficacy of play therapy with children: A meta-analytic review of treatment outcomes. Professional psychology: research and practice, 36(4), 376-390.
Carlson, R; & Arthur, N. (1999). Play therapy and the therapeutic use of story. Canadian journal of counseling, 33(3), 212-226.
Darzi Ramandi, L; Daneshfar, A; & Shojaei, M. (2012). Effects of aromatherapy and play on intellectually disables aggression. Annals of biological research, 3(11), 5211-5215.
Foley, Y. C; Higdon, L. & White, J. F. (2006). A qualitative study of filial therapy: Parents' voices. International Journal of Play Therapy, 15(1), 37.
Ginsburg, K. R. (2007). The importance of play in promoting healthy child development and maintaining strong parent-child bonds. American academy of pediatrics, 119(1), 182-191.
Goodwin, T; Pacey, K & Grace, M. (2003). Childrean: violence prevention in preschool settings. Journal of child and adolescent psychiatric nursing, 16(2), 52-60.
Graham, S; Bollinger, A; Olson, C. B; Aoust, C. D; Mccutchen, D; & Olinghouse, N. (2012). Teaching elementary school students to be effective writers. United States: Institute of education sciences.
Hayati, M; Smaeeli far, N; Nikroo, M; & Faramarzi, E. (2014), Effectiveness of child-centered play therapy in the decrease of aggression among 5- to-10 year- old children. International journal of psychology and behavioral research, 3(4), 308-316.
Homeyer, L. E; & Morrison, M. O. (2008). Play therapy; practice; issue and trends. American journal of play, 12(3), 210-228.
Ise, E; Arnoldi, C. J; Bartling, J; & Schulte-korne, G. (2012). Implicit learning in children with spelling disability: evidence from artificial grammer learning. Journal of neural transmission, 119, 999-1010.
Jafari, N; Mohammadi, M. R; Khanbani, M; Farid, S; & Chiti, P. (2011). Effect of play therapy on behavioral problems of mal adjusted preschool children. Iran journal psychiatry, 6, 37-42.
Khaledi, S; Validipak, A; Mirkhan, I; & Atai, M. (2014). The positive impact of play therapy on writing performance of students with dysgraghia. International journal school health, 1(2), 1-4.
Kinsbourne, M; & Warrington, E. K. (1964). Disorders of spelling. Journal of neurology, neurosurgery & psychiatry, 27, 224-228.
Kinsworthy, S; & Garza, Y. (2010). Filial therapy with victims of family violence: A phenomenological study. Journal of family violence, 25(4), 423-429.
Lewis, B. A; Freebainn, L. A; & Taylor, H. G. (2002). Correlates of spelling abilities in children with early speech sound disorders. Reading and writing: an interdisciplinary journal, 15, 389-407.
Malow, M. S. (2013). Learning disabilities and DSM-V. Strategies for successful learning, 7(1), 1-6.
Menghini, D; Finzi, A; Benassi, M; Bolzani, R; Facoetti, A; Giovagnoli, S; Ruffino, M; & Vicari, S. (2010). Different underlying neurocognitive deficits in developmental dyslexia: a comparative study. Neuropsycologia, 48, 863-872.
Parker, M; & Baggerly, J. (2005). Child- centered group play therapy with African American boys at the elementary school level. Journal of counseling & development, 83(4), 378-396.
Plaza, M; & Cohen, H. (2004). Predictive influence of phonological processing, morphological, syntactic skill and naming speed on spelling performance. Brain and cognition, 55(2), 368-373.
Ray, D. C; Blanco, P. J; Sullivan, J. M; & Holliman, R. (2009). An exploratory study of child-centered play therapy with aggressive children. International journal of play therapy, 18(3), 162-175.
Sabaghian Rad, L; & Fathi, F. (2014). The effect of school games on aggression in 10-14 years old intellectually disabled girls. European journal of experimental biology, 4(5), 129-132.
Sadock, B. J; & Virginia, A. (2000). Comprehensive textbook of psychiatry. Philadelphia: Lippincott Williams & wilkins.
Schulte-korne, G; & Bruder, J. (2010). Clinical neurophysiology of visual and auditory processing in dyslexia: a review. Clinical neurophysiology, 121(11), 1794-1809.
Singer, B; & Bashir, A. (2004). Developmental variations in writing. Handbook of language and literacy: Development & disorders, NewYork: Guilford.
Snowling, M. J; & Hulme, C. (2012). Annual research review: the nature and classification of reading disorders- a commentary on proposals for DSM-5. Journal of child psychology and psychiatry, 53(5), 593-607.
Tekin, G; & Sezer, O. (2010). Applicability of play therapy in Turkish early childhood education system: today and future. Procedia social and behavioral sciences, 5, 50-54.
Tew, K; Landreth, G. L; Joiner, K. D; & Solt, M. D. (2002). Filial therapy with parents of chronically ill children. International Journal of Play Therapy, 11(1), 79.
Toozandeh Jani, H; Beheshtian, E; & Ghajari, E. (2014). A survey on effectiveness of play therapy on mental efficacy of first grade educable mentally retarded students. International journal of innovative and applied research, 2(6), 116-125.
روانشناسی افراد استثنایی
دوره 6، شماره 21
اردیبهشت 1395
صفحه 101-117
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار