چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش نظریه ذهن بر
ارتقاء همکاری، خویشتنداری و قاطعیت کودکان اوتیستیک 12-7 سال شهر تهران بود. روش
پژوهش از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.
جامعه آماری شامل همه کودکان اوتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اوتیستیک
بود که با نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و
کنترل قرار گرفتند.ابزار پژوهشی پرسشنامه 38 سؤالی نظریه ذهن و پرسشنامه مهارتهای
اجتماعی گرشام و الیوت (1990)بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آمار
توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و همبسته) استفاده شد.
یافتههای پژوهش نشان داد آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری، خویشتن داری و
قاطعیت کودکان اوتیستیک نمیشود یا به عبارتی تفاوت معنیداری بین گروه کنترل و
آزمایش پس از آموزش وجود ندارد(p>0/05). با استناد به دادههای بدست
آمده از این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری،
خویشتن داری و قاطعیت کودکان پسر اوتیستیک 7-12 سال نمیشود.
کلیدواژه‌ها
)