نویسندگان
1 دانشجوی دکترای رشته روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان
2 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان.
3 دکترای روانشناسی و عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان
4 کارشناس ارشد جامعه شناسی دانشگاه اصفهان
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تأثیر بازیهای
گروهی در یادگیری مهارتهای روانی- حرکتی کودکان پیش دبستانی کمتوانذهنی (سنین 5 تا 7 سال) بود. این
پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن شبهآزمایشی بود. برای این هدف، 20پسر
پیشدبستانی کمتوانذهنی مدارس ویژه دانشآموزان با کمتوانی ذهنی شهر اصفهان به
شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب، و به روش تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل
گمارده شدند(10 کودک در گروه آزمایش و 10 کودک در گروه کنترل). ابزار مورد استفاده
برای بررسی رشد حرکتی کودکان در پیشآزمون و پسآزمون، آزمون لینکن- اوزرتسکی بودکه به صورت انفرادی اجرا
گردید. گروه آزمایشطی
15جلسه یک ساعته تحت مداخله بازی های
گروهی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخلهای انجام نشد. پس از پایان
مداخله کودکان هر دو گروه از لحاظ مهارتهای
روانی-حرکتی با آزمون لینکن-اوزرتسکی
مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. دادههای حاصل با استفاده از آزمون آماری کواریانس
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج
نشان داد بین نمرات پیشآزمون و پسآزمون مهارتهای روانی-حرکتی در گروههای
آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری وجود دارد(001/0>P).
میزان اندازه اثر69 /0بدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بازیهای گروهی مهارتهای
روانی-حرکتی کودکان کمتوانذهنی را افزایش میدهد. نتایج تحلیل واریانس چندگانه (مانوا) نشان داد که تفاوت در خرده مقیاسهای
تعادل( 006/0=P)، مهارت انگشتان( 001/0=P)، هماهنگی چشم و دست(
001/0=P) مهارت تنه (005/0=P) معنیدار بود، اما در خرده مقیاسهای مهارت عضلات بزرگ دستها
(7/0=P) و مهارت بازوها( 17/0=P) و هماهنگی دست و پا(10/0=P) این تفاوت معنیدار نبود. بنابرین میتوان از بازیهای گروهی در کنار سایر روشها
برای تقویت مهارتهای روانی – حرکتی کودکان پیشدبستانی استفاده نمود
کلیدواژهها