نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• محسن امیری

دانشجوی دکترای روانشناسی کودکان استثنایی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس بر کاهش علائم مثبت و منفی اختلال نارسایی‌توجه-بیش‌فعالی و افزایش عملکرد رفتاری، فرزندان‌شان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی دارای طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ازاین‌رو تعداد 24 نفر از مادرانی که فرزندان‌شان با استفاده از معرفی معلمان، پرسش‌نامه کانرز و مصاحبه تشخیصی دارای این اختلال تشخیص داده‌شده بودند به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتا‌سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه مرضی کودکانCSI-4، مقیاس درجه‌بندی کانرز والدین و پرسش‌نامه عملکرد رفتاری کودکان بود. آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس در قالب 10 جلسه نوددقیقه‌ای در گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان دو گروه آزمایشی و کنترل پرسش‌نامه‌های یادشده را به‌عنوان پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. تحلیل نتایج بیانگر تأثیر کاربندی آزمایشی برافزایش عملکرد رفتاری (05/0P<) و همچنین نشانگر تأثیر کاربندی در کاهش، علائم اختلال نارسایی‌توجه-بیش‌فعالی ترکیبی و بیش‌فعالی (05/0P<) کودکان گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود اما هیچ تأثیری را بر علائم نارسایی‌توجه این کودکان نشان نداد. به‌طورکلی یافته‌ها نشان می‌دهند که آموزش والدین به شیوه آدلر-درایکورسی، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و سبب کاهش نشانه‌های مرضی کودکان با اختلال نارسایی‌توجه-بیش‌فعالی می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• کودکان
• اختلال نارسایی‌توجه-بیش‌فعالی
• آموزش آدلر-درایکورسی
• مادران