لیلا فریس آبادی؛ معصومه خسروی؛ پرویز صباحی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بینفردی و حل مسئله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر با کم‌توانی‌ذهنی دوره ابتدایی شهر قم انجام شد .روش این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون _ پس‌آزمون _ پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد. نخست از همه مدارس استثنایی موجود، ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بینفردی و حل مسئله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر با کم‌توانی‌ذهنی دوره ابتدایی شهر قم انجام شد .روش این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون _ پس‌آزمون _ پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد. نخست از همه مدارس استثنایی موجود، 2 مدرسه به صورت در دسترس انتخاب، سپس 30 نفر از دانش‌آموزانی که ملاک‌های ورود را داشتند، انتخاب گردیدند و در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون هوش وکسلر، مقیاس سازگاری اجتماعی واینلند، فهرست اجتماعی ماتسون، و اجرای برنامه آموزشی مهارت‌های ارتباطی بینفردی و حل‌مسئله اجتماعی بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند‌متغیره و تک‌متغیره با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میانگین سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی (05/0p<)، بین گروه کنترل و آزمایش وجود دارد. آموزش مهارت‌های ارتباطی موجب کاهش رفتارهای نامناسب دانش‌آموزان دختر با کم‌توانی‌ذهنی و افزایش سازگاری اجتماعی آن‌ها در تمامی خرده آزمون‌های سازگاری اجتماعی و نیز بهبود عملکرد تحصیلی آن‌ها شده بود. این برنامه آموزشی بیشترین تأثیر را بر بهبود مهارت‌های زندگی نشان داد. می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های ارتباطی بینفردی و حل‌مسئله اجتماعی موجب بهبود سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان با کم‌توانی‌ذهنی می‌شود.
