سمانه بهزادپور؛ زهرا سادات مطهری؛ فرامرز سهرابی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی نقش میزان دینداری و تابآوری در پیشبینی استرس زناشویی درمادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی بود.روش پژوهش از نوع همبستگی بود.جامعهآماری شامل همه مادران دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالیشهر تهران بودند. نمونهآماری شامل 100 مادر دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی نقش میزان دینداری و تابآوری در پیشبینی استرس زناشویی درمادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی بود.روش پژوهش از نوع همبستگی بود.جامعهآماری شامل همه مادران دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالیشهر تهران بودند. نمونهآماری شامل 100 مادر دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالی بودند که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.از آزمون مقیاس سنجش اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی، مقیاس استرس زناشویی استکهلمتهران، پرسشنامهتابآوریکانرودیویدسون و مقیاس سنجش دینداری برای جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها از طریق تحلیل رگرسیون چندمتغیره و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد که بین استرسزناشویی با دینداری و تابآوری رابطه منفی معنیداری وجود دارد ( 01/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد که دینداری و تابآوری میتوانند استرس زناشویی را به طور معکوس پیشبینیکنند. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که میزان دینداری و تابآوری نقش مهمی در پیشبینی استرس زناشویی دارند.در نتیجه آموزش مؤلفههای تابآوری و تأکید بر افزایش دینداری میتواند به کاهش استرس زناشویی کمک کند.
