کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی دشواریهای جدی در شناسایی، توصیف و تنظیم احساسات خود و دیگران را تجربه میکنند. پژوهش در زمینۀ شناسایی مؤثرترین راهبردها برای حل این مشکل قابل‌تأمل است. پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر مداخله مهارتهای اجتماعی گروهی بر نارسایی هیجانی پسران با اختلالهای طیف درخودماندگی 10 تا 12 سال انجام ...
بیشتر
کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی دشواریهای جدی در شناسایی، توصیف و تنظیم احساسات خود و دیگران را تجربه میکنند. پژوهش در زمینۀ شناسایی مؤثرترین راهبردها برای حل این مشکل قابل‌تأمل است. پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر مداخله مهارتهای اجتماعی گروهی بر نارسایی هیجانی پسران با اختلالهای طیف درخودماندگی 10 تا 12 سال انجام شد. روش آزمایشی. نمونهگیری بهصورت نمونه در دسترس بود و حجم نمونه 14 کودک بودند که با مراجعه به پرونده آنها بر مبنای حداقل بهره هوشی متوسط و مهارتهای زبان درکی و جنسیت با استفاده از پرسشنامه نارسایی هیجانی ریف، اوسترلد، میرام (2006) در دو گروه 7 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. مقایسهی نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر نشان داد که پسرانی که تحت آموزش مهارتهای اجتماعی قرار گرفتند بهطور معناداری در غلبه بر نارسایی هیجانی پیشرفت به دست آورند. پیشنهاد میشود با توجه به نتایج پژوهش حاضر از آموزش مهارتهای اجتماعی برای مقابله با نارساییهای هیجانی کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی جهت برنامهریزی آموزشی و توانبخشی آنان استفاده شود.
