صدیقه گله گیریان؛ علی پولادی ریشهری؛ مولود کیخسروانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مثبتنگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان در سال 1395 بود. از میان جامعه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مثبتنگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان در سال 1395 بود. از میان جامعه آماری تعداد 30 مادر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس و هدفمند انتخاب و در گروههای آزمایش و گواه به تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله مثبتنگر را طی نه جلسه آموزشی 90 دقیقهای به صورت هفتهای یک جلسه دریافت نمودند، در حالی که گروه گواه در طی انجام فرایند پژوهش از دریافت مداخله فوق بیبهره بودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود بود. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که درمان مثبتنگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنادار داشت. بر اساس یافتههای حاصل از این پژوهش، می توان نشاط ذهنی، تاب آوری و شفقت به خود مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی را با به کارگیری درمان مثبت نگر بهبود بخشید.