عادل محمدزاده؛ سعید حسن زاده؛ محسن شکوهی یکتا؛ سوگند قاسم زاده
چکیده
اختلال طیف اتیسم اختلالی تحولی است که تأثیر قابل‌توجهی بر مهارت‌های ارتباطی می‌گذارد. ازآنجاکه داشتن مهارت‌های ارتباطی برای رشد سایر مهارت‌ها ضروری است، به‌کارگیری مداخلات زودهنگام در جهت بهبود مهارت‌های ارتباطی در کودکان با اختلال طیف اتیسم ضروری به‌نظر می‌رسد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر برنامه‌ی آموزش والدگری هانن ...
بیشتر
اختلال طیف اتیسم اختلالی تحولی است که تأثیر قابل‌توجهی بر مهارت‌های ارتباطی می‌گذارد. ازآنجاکه داشتن مهارت‌های ارتباطی برای رشد سایر مهارت‌ها ضروری است، به‌کارگیری مداخلات زودهنگام در جهت بهبود مهارت‌های ارتباطی در کودکان با اختلال طیف اتیسم ضروری به‌نظر می‌رسد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر برنامه‌ی آموزش والدگری هانن بر مهارت‌های ارتباطی، تعاملی و زبانی کودکان با اختلال طیف اتیسم بود که به روش مروری نظام‌مند انجام شد. بر این اساس، با جستجوی کلیدواژه‌های اختلال طیف اتیسم، مهارت‌های ارتباطی، مداخلات زودهنگام، برنامه والدین هانن، در پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی و خارجی شامل ساینس دایرکت، سیج‌پاب، پایگاه اطلاع‌رسانی اریک، کتابخانه آنلاین ویلی، اسپرینگر، مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی (پابمد)، مرکز اطلاعات جهانی پروکوست، پایگاه مجلات تخصصی نور، پایگاه مرکز اطلاعات علمی، مگ‌ایران و ایران‌داک، کلیه مقالات و پایان‌نامه‌های در بازه‌ی زمانی 1990 تا 2022 بررسی شد. ازاین‌رو، با توجه به ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش، نتایج 13 مقاله و پایان‌نامه استخراج و موردبررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش‌ها نشان داد که برنامه والدین هانن می‌تواند با تکیه بر استراتژی‌های آموزشی در محیط طبیعی و تعامل مؤثر والد با کودک، موجب اکتساب طبیعی مهارت‌های ارتباطی کودکان با اختلال طیف اتیسم شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود از این برنامه به‌عنوان مداخله‌ای زودهنگام آموزش والدین جهت کار با کودک با اختلال طیف اتیسم مورداستفاده قرار گیرد. بااین‌وجود، به علت محدودیت‌های پژوهشی که تعمیم‌پذیری نتایج را به خطر می‌اندازد، اثربخشی آن نیازمند بررسی‌های دقیق‌تری است.
هدی فرامرزی؛ مرضیه قانعی
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رفتارهای چالشی کودکان اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پسر 8 تا 12 ساله اتیسم مراکز درمانی شهر اراک در سال 1397 تشکیل دادند. در این پژوهش 16 کودک پسر ...
بیشتر
پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رفتارهای چالشی کودکان اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پسر 8 تا 12 ساله اتیسم مراکز درمانی شهر اراک در سال 1397 تشکیل دادند. در این پژوهش 16 کودک پسر اتیسم با عملکرد بالا با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس بر اساس پرسشنامه سنجش دامنه طیف اتیسم به عنوان حجم نمونه انتخاب و در دوگروه آزمایش (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. از مقیاس تجدید نظر شده رفتارهای چالشی بودفیش، سیمونز، پارکر و لوییز (2000)، برای ارزیابی رفتارهای چالشی استفاده شد. گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه ای در طول یک ماه بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری را دریافت کردند در حالی که گروه کنترل چنین مداخله ای را دریافت نکردند. در پایان مجددا هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری سبب کاهش رفتارهای چالشی کودکان اتیسم با عملکرد بالا می شود. از این رو می توان از بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری به عنوان یک روش مداخله ای موثر در حوزه اختلال طیف اتیسم سود جست.
صدیقه عنابستانی؛ علی محمد ناعمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌نگری بر شفقت به خود و امید به‌زندگی مادران کودکان اختلال طیف اتیسم سبزوار انجام شد. روش این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعة آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای فرزند اختلال طیف اتیسم سبزوار در سال تحصیلی 97-1396 بود. بدین منظور تعداد 36 مادر دارای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌نگری بر شفقت به خود و امید به‌زندگی مادران کودکان اختلال طیف اتیسم سبزوار انجام شد. روش این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعة آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای فرزند اختلال طیف اتیسم سبزوار در سال تحصیلی 97-1396 بود. بدین منظور تعداد 36 مادر دارای فرزند مبتلا به اتیسم بر حسب شرایط ورود به پژوهش به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش(18نفر) وکنترل (18نفر) جای‌دهی شدند. پس از انجام پیش‌آزمون به کمک پرسشنامه‌های شفقت به خود و پرسشنامه امید به‌زندگی، گروه آزمایشی ده جلسه (هرهفته یک جلسه) 75دقیقه‌ای برنامة آموزش مثبت-نگری را دریافت کرد. درحالی که گروه کنترل هیچ برنامة مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از پایان دورة آموزشی از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد و داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش‌های آمارتوصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیره) باکمک نرم افزار spss) ویراست 23) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت‌نگری بر شفقت به خود، امید به‌زندگی و مولفه‌های آن‌ها در مادران کودکان اختلال طیف اتیسم سبزوار تاثیر مثبت و معناداری دارد. بنابراین، آموزش مثبت‌نگری یک برنامة مداخله‌ای موثر برای کمک به مادران کودکان اختلال طیف اتیسم است.
