فاطمه نورکجوری؛ نرگس پورطالب؛ الناز موسی نژاد
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر میزان نقص‌توجه و تکانشگری دانش‌آموزان مبتلا به نقص‌توجه بیشفعالی بود. روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر 8 تا 10 ساله مبتلا به اختلال نقص‌توجه بیشفعالی در شهر تبریز، در سال تحصیلی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر میزان نقص‌توجه و تکانشگری دانش‌آموزان مبتلا به نقص‌توجه بیشفعالی بود. روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر 8 تا 10 ساله مبتلا به اختلال نقص‌توجه بیشفعالی در شهر تبریز، در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. نمونه آماری شامل 30 دانش‌آموز مبتلا به اختلال نقص‌توجه بیشفعالی بود که به‌وسیله معرفی مشاور مدرسه و ارزیابی با پرسشنامه علائم مرضی کودکان- ویرایش چهارم (CSI-4) شناسایی شدند و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون با نسخه نرم‌افزاری آزمون واژه- رنگ استروپ (SCWT) و نسخه نرم‌افزاری آزمون برو- نرو مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، 60 دقیقه‌ای یک روز در هفته، بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی گروهی را دریافت کردند. داده‌های حاصل از پژوهش از طریق تجزیه‌وتحلیل کوواریانس چندمتغیره موردبررسی قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد، در متغیر نقص‌توجه تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت؛ اما در متغیر تکانشگری این تفاوت معنادار نبود. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش، بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی و ارائه مداخلات متمرکز بر ارتقای کارکردهای اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نقص‌توجه بیشفعالی، می‌تواند مشکلات نقص‌توجه این کودکان را بهبود بخشد.
مهسا ذوالفقاری؛ محسن شاکری نسب
چکیده
بعضاً وجود رفتارهای تکانشی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی باعث می‌گردد تا مشکلات اجتماعی در آنان افزایش یابد؛ که میزان تعامل با والد، می‌تواند موجب افزایش توانمندی‌های آنان گردد. بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی بازی مشترک والد و کودک بر کاهش تکانشگری و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی ...
بیشتر
بعضاً وجود رفتارهای تکانشی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی باعث می‌گردد تا مشکلات اجتماعی در آنان افزایش یابد؛ که میزان تعامل با والد، می‌تواند موجب افزایش توانمندی‌های آنان گردد. بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی بازی مشترک والد و کودک بر کاهش تکانشگری و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی انجام پذیرفت. در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد و جامعه آماری آن را تمامی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی شهر بجنورد و مادران آن‌ها در سال 1401 تشکیل دادند؛ که 30 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌تصادف در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جای‌دهی شدند. برای هر دو گروه پیش‌آزمون، شامل مقیاس تکانشگری بارت (1995) و مقیاس مهارت‌های اجتماعی ماتسون (1983) به اجرا درآمد و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه دوساعته به‌صورت هفتگی تحت بازی مشترک والد و کودک قرار گرفتند و گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. هر دو گروه مجدداً پس‌آزمون را تکمیل نموده و نتایج از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد، بازی مشترک والد و کودک در کاهش تکانشگری و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی مؤثر است. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از بازی مشترک والد و کودک در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی استفاده نمود.
