نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

هدف از انجام گرفتن این پژوهش، تعیین اثر بخشی مداخله مبتنی بر افزایش گرایش اجتماعی بر کاهش مشکلات کودکان مبتلا به نارسایی توجه - بیش فعالی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر ارومیه 31 نفر با تشخیص  این اختلال انتخاب و به  صورت تصادفی درگروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند و مقیاس کانرز به عنوان پیش آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد.گروه آزمایشی 15 جلسة آموزشهای لازم در خصوص گسترش تعلق و گرایش اجتماعی را  دریافت نمودند در حالی که در مورد  گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. سپس همان مقیاس به عنوان پس آزمون و در پی گیری سه ماهه  بر روی هر دو گروه اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.
نتیجه‏گیری و پیشنهاد: .نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر افزایش گرایش اجتماعی منجر به کاهش معناداری در مشکلات کودکان مبتلا به نارسایی توجه - بیش فعالی می گردد. . با وجود این، یافته های  حاصل از این پژوهش ،  بر تحول حس تعلق و گرایش اجتماعی بعنوان بخشی اساسی از هر درمان یا برنامة راهنمایی برای کودکان مبتلا به نارسایی توجه - بیش فعالی تأکید می کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Increase in Social Interest on Reducing the Symptom of Attention Deficit / Hyperactivity Disorder in 8 to 11 Year-old Children

نویسندگان [English]

  • Ali Esma’ili
  • Mas’oud Qorbanalipour

چکیده [English]

Objective: The purpose of this study is to determine the effect of increase in social interest on reducing problems of children with ADHD.
Method: The present study is a quasi-experimental research conducted with pretest, posttest, and follow-up control group design. To this end, 31 individuals, who visited clinics in Urmia and were diagnosed with this disorder, were selected through convenience sampling and were divided randomly into experimental and control groups. Conners’ rating scale was used as the pretest for both groups. The experimental group attended 15 training sessions about development of sense of belonging and social interest. On the other hand, the control group remained uninvolved. The same scale was administered to both groups as posttest and a three-month follow-up. The covariance analysis was used to analyze the data.
Results: The results show that ADHD symptoms are significantly reduced in the control group which was encouraged to increase its social interest.
Conclusion: The results of the present study emphasize the fact that developing the sense of belonging and social interest is the essential part of any treatment or guidance program for children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

کلیدواژه‌ها [English]

  • social interest
  • attention deficit
  • hyperactivity disorder
ایساو، سیلسیلیا. ای  (1389) ترجمة علی اسماعیلی،  فرامرز سهرابی. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی، صص75 – 65.
خوشابی، کتایون، قدیری، فاطمه، جزایری، علیرضا(1385). بررسی تأثیر برنامة آموزش گروهی مدیریت والدین متناسب با فرهنگ ایرانی در کاهش نشانه های اختلال نقص توجه / بیش فعالی و مقایسة آن با دارو درمانی، فصلنامة پژوهشی خانواده پژوهی، شمارة7 صص269-283.
قدیری، فاطمه(1377). بررسی تأثیر به کارگیری بازی بی رهنمود در کاهش اختلالات رفتاری و پرخاشگری کودکان ناسازگار و دارای عملکرد هوشی مرزی. پایان نامه کارشناسی ارشد، انستیتو روانپزشکی تهران. 
قربانعی پور، مسعود، فراهانی، حجت الله، عریضی، حمید رضا(1387). بررسی رابطة بین گرایش اجتماعی و منبع کنترل، مجلة پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شمارة1صص79-86.
قربانعی پور، مسعود، فراهانی، حجت الله، برجعلی، احمد و مقدس لیلا (1387). اثربخشی آموزش تغییر سبک زندگی بر رضایت زناشویی، فصلنامة مطالعات روان شناختی، دورة 4 شمارة 3 صص 57 تا 70.
Barkley, R. A. (2006). Attention-deficit hyperactivity disorder: A handbook for diagnosis and treatment (3rd ed.). New York: Guilford Press.
Crandall, J. E., & Putnam, E. (1980). Social interest and psychological well – being. Individual Psychology, 36, 156- 168.
De Boo, G., & Prins, P. (2007). Social incompetene in children with ADHD: Possible moderators and mediators in social- skill training. Clinical Psychology Review, 27, 78-97.
DuPaul, G.J., & Eckert, T.L. (1997). The effect of school- based intervention for attention deficit hyperactivity disorder: A meta- analysis. School Psychology Review, 26, 5-27.
Faraone, S.V., Biederman, J., Feighner, J.A,& Monuteaux,M.C. (2004). Assessing symptom of Attention Deficit Hyperactivity Disorder in children and adults: which is more valid? Journal of Consulting and Clinical Psychology, 68, 830- 842.
Ferguson, E.D. (1992). Adlerian theory: An introduction. Vancouver, BC: Adlerian Psychology Association of British Columbia.
Hastings, P. R., Beck, D.D.,& Hill, C.(2004). Symptom of ADHD and their correlates in children with intellectual disabilities. Journal of  Research in Developmental Disabilities, 26, 456- 468.
Ingersoll,S., & Goldstein, S. (1993). Attention deficit disorder and learning disabilities: Realities, myths and controversial treatments. New York: Doubleday.
King, R. & Shelley, C. (2008). Community Feeling and Social Interest: Adlerian Parallels, Synergy, and Differences with the Field of Community Psychology. Journal of Community and Applied Social Psychology, 18, 96-107.
Leak ,E. K s Leak ,G. K .(2006).Adlerian  social Intrest and positiv psychology. Journal of Individual  psycholog,62,207,223.
Leak, G., & Williams, D. (1989). Relationship between social interest and perceived family environment. Individuafl psychology, 47, 159-165.
Miranda, A. O., & Fiorello, K. J. (2002). The connection between social interest and the characteristics of sexual abuse perpetuated by male pedophiles. The Journal of Individual Psychology, 58, 62-75.
Pelham, W.E. (2008). Evidence-based psychosocial treatments for attention-deficit/hyperactivity disorder. J Clin Child Adolesc Psychol;37:184–214.
Slavik, S. & King, R. (2007). Adlerian therapeutic strategy. The Canadian Journal of Adlerian Psychology, 37(1), 3-16.
Zarski, J., Bubenzer, D., & West, J. (1986). Social interest,      stress, and the of health status. Journal of counselling and Development, 64-386-389.