آخوندی، ن. (1392). روانشناسی راهنمایی و مشاوره. تهران: دانشگاه پیام نور.
آرتر، ک؛ ماسن، ه؛ مککال، س؛ مکلیندن، م؛ و استون، ج. (1999). کودکان با آسیب بینایی و آموزش تلفیقی. ترجمه احمدپناه، م. (1383). تهران: دانژه.
افروز، غ. (1391). مقدمهای بر روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی. تهران: دانشگاه تهران.
بهراد، م. (1388). بررسی اثربخشی آموزش خوشبینی بر سلامت روانی در دانشجویان دختر دانشگاه یزد، پایاننامه کارشناسی ارشد منتظر نشده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان.
خداپناهی، م. ک. (1391). انگیزش و هیجان. تهران: سمت.
رهگوی، ا؛ ابراهیمیبلیل، ف؛ خانکه، ح؛ رهگذر، م؛ و رضایی، ا. (1385). تاثیر پسیکودراما بر افسردگی زنان بستری مبتلا به اختلال روانی با سیر طولانی. دو فصلنامه پژوهشات علوم رفتاری، 4(1 و 2)، 71- 76.
زارب، ژ. م. (1992). ارزیابی و شناخت- رفتاردرمانی نوجوانان. ترجمه خدایاریفرد، م؛ و عابدینی، ی. (1383). تهران: رشد.
زارعی، ا. (1389). بررسی اثربخشی آموزش سبک اسنادی خوشبینانه بر میزان علایم افسردگی دانشآموزان دختر 10 تا 13 سالهی شهرستان شوش دانیال، پایاننامه کارشناسی ارشد منتشر نشده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان.
ساعتچی، م؛ کامکاری، ک؛ و عسگریان، م. (1389). آزمونهای روانشناختی. تهران: ویرایش.
سجودی، ف؛ و مخاطبی اردکانی، م. (1386). بررسی نظام مبتنی نمایش رادیویی. مجله زبان و زبان شناسی، 3(1 و 5)، 73-87.
سلیگمن، م. ا. پ؛ رایویچ، ک؛ جیکاکس، ل؛ و گیلهام، ج. (1996). کودک خوشبین. ترجمه داورپناه، ف. (1388). تهران: رشد.
سیف، ع. (1383). تغییر رفتار و رفتار درمانی نظریهها و روشها. تهران: دوران.
عسگری، ا. (1384). تاثیر آموزش مهارتهای زن‍دگ‍ی و نقشگزاری روانی (پ‍س‍ی‍ک‍ودرام) بر تغییر ن‍گ‍رش دانشآموزان دب‍ی‍رس‍ت‍آنهای شهر خ‍رم آب‍اد ن‍س‍ب‍ت به اع‍ت‍ی‍اد در سال تحصیلی۸۳-۸۴، پایاننامه کارشناسی ارشد منتشر نشده، دانشگاه آزاد خوراسگان.
کرک، س. ا؛ و گالاگر، ج. ج. (1988). آموزش و پرورش کودکان استثنایی. ترجمه جوادیان، م. (1382). مشهد: آستان قدس رضوی.
کنشلو، ن؛ لطفیکاشانی، ف؛ و محمودنیا، ع. (1386). تاثیر اجرای نقشگزاری روانی بر ویژگیهای روانی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا. روانشناسی کاربردی، 3(1)، 62- 80.
لیهی، ر. ل. (2003). تکنیکهای شناخت درمانی (راهنمای کاربردی برای متخصصان بالینی). ترجمه حمیدپور، ح؛ و اندوز، ز. (1389). تهران: ارجمند.
مش، ا. ج؛ و ولف، د. ا. (2008). روانشناسی مرضی کودک. ترجمه مظفری مکیآبادی، م؛ و فروعالدین عدل، ا. (1389). تهران: رشد.
ملازمانی، ع؛ و فتحیآشتیانی، ع. (1387). تاثیر آموزش به شیوه ایفای نقش بر بهبود تصور از خود نوجوانان. مجله علوم رفتاری، 2(1)، 61- 66.
نریمانی، م؛ بیابانگرد، ا؛ و رجبی، س. (1385). بررسی کارآمدی روان نمایشگری بر بهبود بخشی مهارتهای اجتماعی و عزت نفس دانشآموزان نارساخوان. پژوهشکده کودکان استثنایی، 6(2)، 623- 638.
هاردمن، م. م؛ درو، گ. ج؛ و اگن و. (2002). روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی (جامعه، مدرسه و خانواده). ترجمه علیزاده و همکاران. (1389). تهران: دانژه.
هالاهان، د. پ؛ و کافمن، ج. م. (1994). کودکان استثنایی مقدمهای بر آموزشهای ویژه. ترجمه جوادیان، م. (1390). مشهد: آستان قدس رضوی.
Baim, C., Burmeister, J., & Maciel, M. (Eds.). (2013). Psychodrama: Advances in theory and practice (Vol. 2). Routledge.
Burns, D. D., & Beck, A. T. (1978). Cognitive behavior modification of mood disorders. In Cognitive behavior therapy (pp. 109-134). Springer US.
Cazeaux, C. (2005). Phenomenology and radio drama. The British Journal of Aesthetics, 45(2), 157-174.
Dogan, T. (2010). The effects of psychodrama on young adults’ attachment styles. The arts in psychotherapy, 37(2), 112-119.
Fekete, A., & Fekete, Z. (2012). The psychologist role in oncology. Journal of Radiotherapy and Medical Oncology, 18(1), 27-29.
Hamamci, Z. (2006). Integrating psychodrama and cognitive behavioral therapy to treat moderate depression. The Arts in Psychotherapy, 33(3), 199-207.
Hamamci, Z. (2002). The Effect of Integrating Psychodrama and Cognitive Behavioral Therapy on Reducing Cognitive Distortions in Interpersonal Relationships. Journal of Group Psychotherapy, Psychodrama & Sociometry.
Jaycox, L. H., Reivich, K. J., Gillham, J., & Seligman, M. E. (1994). Prevention of depressive symptoms in school children. Behaviour research and therapy, 32(8), 801-816.
Kempen, G. I., Ballemans, J., Ranchor, A. V., van Rens, G. H., & Zijlstra, G. R. (2012). The impact of low vision on activities of daily living, symptoms of depression, feelings of anxiety and social support in community-living older adults seeking vision rehabilitation services. Quality of life research, 21(8), 1405-1411.
Mindoljević Drakulić, A. (2011). Clinical and No-Clinical Setting Specificities in First Session Short-Term Psychotherapy Psychodrama Group. Collegium antropologicum, 35(1), 173-179.
Moreno, J. L. (1946). Psychodrama and group psychotherapy. Sociometry, 9(2/3), 249-253.
Nyman, S. R., Gosney, M. A., & Victor, C. R. (2009). Psychosocial impact of visual impairment in working age adults. British Journal of Ophthalmology, bjo-2009.
Pinquart, M., & Pfeiffer, J. P. (2012). Psychological adjustment in adolescents with vision impairment. International Journal of Disability, Development and Education, 59(2), 145-155.
Rees, G., Mellor, D., Holloway, E. E., Sturrock, B. A., Hegel, M. T., Casten, R., & Keeffe, J. E. (2013). Integrated depression management: a proposed trial of a new model of care in a low vision rehabilitation setting. Ophthalmic epidemiology, 20(5), 321-329.
Sawyer, M. G., Harchak, T. F., Spence, S. H., Bond, L., Graetz, B., Kay, D., & Sheffield, J. (2010). School-based prevention of depression: A 2-year follow-up of a randomized controlled trial of the beyondblue schools research initiative. Journal of Adolescent Health, 47(3), 297-304.
Tabrett, D. R., & Latham, K. (2011). Factors influencing self-reported vision-related activity limitation in the visually impaired. Investigative ophthalmology & visual science, 52(8), 5293-5302.
Thurston, M. (2010). An inquiry into the emotional impact of sight loss and the counselling experiences and needs of blind and partially sighted people. Counselling and Psychotherapy Research, 10(1), 3-12.
Vyskocilova, J., & Prasko, J. (2012). Emotional processing strategies in cognitive behavioral therapy. Activitas Nervosa Superior Rediviva, 54(4), 150-158.
)