زهرا تلک آبادی آرانی؛ فاطمه نیک خو؛ مهدی دستجردی کاظمی
چکیده
این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی برنامهی فرزندپروری مثبت به شیوهی برخط بر کارکردهای اجرایی سرد در کودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین کودکـان 7 تا 12 سال بود که در سـال 1399-1400 به مراکـز توانبخشی و روانشناسی شهر تهران ...
بیشتر
این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی برنامهی فرزندپروری مثبت به شیوهی برخط بر کارکردهای اجرایی سرد در کودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین کودکـان 7 تا 12 سال بود که در سـال 1399-1400 به مراکـز توانبخشی و روانشناسی شهر تهران مراجعه و بر اساس نظر متخصصان تشخیص اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی را دریافت کردهاند. به شیوهی نمونهگیری در دسترس 30 کودک با میانگین سنی 7 تا 12 سال انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنیها در 8 جلسه برنامهی فرزندپروری مثبت به شیوهی برخط دریافت کردند. برای بررسی کارکردهای اجرایی سرد از آزمون ثبت توجه، آزمون ان بک، آزمون استروپ و آزمون کارت‌های ویسکانسین استفاده شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغییره و با نرم‌افزار spss-25 مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفت. یافتهها نشان داد که برنامهی فرزندپروری مثبت بر بهبود توجه پایدار، انعطافپذیری شناختی و کنترل مهاری اثربخشی معناداری داشته (05/0P<) و بر حافظه فعال تأثیر معناداری نداشته است (05/0P>). بر همین اساس میتوان گفت که استفاده از فرزندپروری مثبت به شیوه برخط در زمان شیوع کووید -19 میتواند موردتوجه متخصصان و مراکز درمانی کودکان ADHD قرار گیرد و برای خانوادههای که امکان مراجعه حضوری به مراکز را ندارند از این مداخله بهرهمند گردند.
کیومرث فرحبخش؛ آسیه شریعتمدار؛ حسین سلیمی بجستانی؛ نیلوفر تحقیقی احمدی
چکیده
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش برنامه تعامل مثبت والد-کودک بر پرخاشگری کودکان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. در پژوهش حاضر، از روش نیمه آزمایشی (طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل) استفاده شد. جامعه پژوهش، والدین کودکان دارای اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی بودند که در سال 1398، به مراکز مشاوره مناطق ١ و ٣ ...
بیشتر
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش برنامه تعامل مثبت والد-کودک بر پرخاشگری کودکان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. در پژوهش حاضر، از روش نیمه آزمایشی (طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل) استفاده شد. جامعه پژوهش، والدین کودکان دارای اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی بودند که در سال 1398، به مراکز مشاوره مناطق ١ و ٣ شهر تهران مراجعه کرده بودند. روش نمونهگیری هدفمند بود و آزمودنیها به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. در گروه آزمایشی، والدین تحت آموزش برنامه تعامل مثبت والد-کودک قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه علائم مرضی کودکان-CSI-4 (گادو و اسپرافکین، 1994) پرسشنامه پرخاشگری کودکان (واحدی و همکاران، 1387) و پرسشنامه والد- کودک (پیانتا، 1994) بود. دادههای حاصل از آزمون تجزیه‌وتحلیل کوواریانس با استفاده از برنامه spss نسخه 22 نشان داد که برنامه آموزش تعامل مثبت والد-کودک اثر معنی‌داری بر کاهش پرخاشگری کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی دارد (05/0>P). با توجه به نتایج میتوان جهت کنترل و پیش‌گیری از پرخاشگری به‌عنوان یکی از پیامدهای اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی کودکان و توانمندسازی والدینشان در تعامل مؤثر با فرزندان، برنامه آموزشی تعامل مثبت والد-کودک را به والدین این کودکان آموزش داد.
سعید اعظمی؛ علیرضا مقدس؛ فرامرز سهرابی
دوره 3، شماره 11 ، مهر 1392
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسهی اثربخشی توان‌بخشیشناختی رایانهیار با داروی روان محرک در بهبود کارکرد بازداری پاسخ و توجه پایدارکودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی و باطرحپیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک با اختلالنارسایی توجه- بیش‌فعالی به شیوه نمونهگیری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسهی اثربخشی توان‌بخشیشناختی رایانهیار با داروی روان محرک در بهبود کارکرد بازداری پاسخ و توجه پایدارکودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی و باطرحپیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک با اختلالنارسایی توجه- بیش‌فعالی به شیوه نمونهگیری در دسترس و بر طبق ملاکهای ورود وخروج انتخاب و بر اساس شدت اختلال همتا شده و به طور تصادفی به دو گروه دارو روانمحرک (11 نفر) و توانبخشی شناختی رایانهیار (12 نفر) انتساب یافتند. ابزارهایپژوهش شامل آزمون عملکرد پیوسته، پرسشنامه (SNAP-IV)، فرمکوتاه آزمون هوش تجدید نظر شده کودکان وکسلر و پرسشنامه نشانه های مرضیکودکان بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل ورایانس چندمتغیری اندازهگیری مکرر، تحلیل واریانس آمیخته و آزمونهای متعاقب آن استفاده شد.توانبخشی شناختی رایانهیار منجر به تغییرات موثر و ماندگاری در عملکردآزمودنیها در بازداری پاسخ و توجه پایدار شد. افزون بر این، با وجود بیشتر وماندگارتر بودن تغییرات حاصل شده در گروه توانبخشی شناختی رایانهیار نسبت بهگروه داروی روان محرک، این تغییرات به لحاظ آماری معنادار نشد. به طورکلی هر دو درمان در بهبود کارکرد اجرایی بازداری پاسخ و توجه پایدار موثر میباشند،در نتیجه توانبخشی شناختی رایانهیار را میتوان به عنوان جایگزین داروی روانمحرک به‌کار برد
