کیمیا ریگی؛ منصوره شهریاری احمدی؛ پریسا تجلی؛ پروانه قدسی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخله بازشناسی هیجانی بر خودتنظیمی هیجانی و همدلی کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای انجام پذیرفت. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناسی شهر مشهد در سال ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخله بازشناسی هیجانی بر خودتنظیمی هیجانی و همدلی کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای انجام پذیرفت. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناسی شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 بود که به شیوه نمونه-گیری در دسترس انتخاب شد. از بین این کودکان نمونهای شامل 30 نفر بر اساس ملاکهای ورود انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس علائم مرضی کودکان (گادو و اسپرافکین، 1994)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (شیلد و کیکتی، 1997) و پرسشنامه همدلی کودکان و نوجوانان (اورگاوو و همکاران، 2017) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان خود تنظیمی و همدلی گروه آزمایش پس از انجام مداخله بازشناسی هیجانی و همچنین بعد از گذشت یک ماه (مرحله پیگیری)، نسبت به گروه کنترل افرایش یافته بود (01/0P<). شواهد به دست آمده نشان میدهد که مداخله بازشناسی هیجانی در افزایش خودتنظیمی هیجانی و همدلی کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای مؤثر است.
محمد رضا رسولی نژاد؛ ندا ملکی فاراب؛ محبوبه طاهر؛ معصومه سعیدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مقایسه شایستگی هیجانی، حل مسئله اجتماعی و همدلی دانشآموزان دارای مشکلات رفتاری بروننمود و دانشآموزان عادی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان دامغان در سال تحصیلی 1400-1401 بود که از میان آنها، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، نمونهای ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، مقایسه شایستگی هیجانی، حل مسئله اجتماعی و همدلی دانشآموزان دارای مشکلات رفتاری بروننمود و دانشآموزان عادی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان دامغان در سال تحصیلی 1400-1401 بود که از میان آنها، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، نمونهای با حجم 100 دانشآموز (50 دانشآموز دارای مشکلات رفتاری بروننمود و 50 دانشآموز عادی) انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامههای مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان اخنباخ (2003)، پرسشنامه شایستگی هیجانی زو و جی (2012)، پرسشنامه حل مسئله اجتماعی دزوریلا و همکاران (2002) و مقیاس بهره همدلی بارون-کوهن (2003) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS16 و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره انجام گرفت. نتایج نشان داد که شایستگی هیجانی، حل مسئله اجتماعی و همدلی در دانشآموزان دارای مشکلات رفتاری بروننمود و دانشآموزان عادی تفاوت معنیداری دارد (p<0.05). بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که دانشآموزان با مشکلات رفتاری بروننمود نیازمند دریافت مداخلات کارآمد جهت بهبود شایستگی هیجانی، حل مسئله اجتماعی و همدلی هستند.
سیف اله آقاجانی؛ متینه عبادی؛ ساناز عینی
چکیده
دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه به دلیل عدم برقراری روابط اجتماعی مطلوب و مشکلات متعدد تحصیلی، مشکلات سازگاری دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سازگاری اجتماعی بر اساس باورهای فراشناختی، ناگویی هیجانی و همدلی در دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه انجام شد. در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی، تعداد 116 دانشآموز ...
بیشتر
دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه به دلیل عدم برقراری روابط اجتماعی مطلوب و مشکلات متعدد تحصیلی، مشکلات سازگاری دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سازگاری اجتماعی بر اساس باورهای فراشناختی، ناگویی هیجانی و همدلی در دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه انجام شد. در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی، تعداد 116 دانشآموز به عنوان نمونۀ هدفمند از بین کلیه دانشآموزان دختر و پسر 10 تا 14 سال دچار اختلال یادگیری ویژه شهر تبریز در سال 98-99 انتخاب شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل، پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس همدلی جولیف و فارینگتون استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون آماری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان انجام شد. نتایج نشان داد سازگاری اجتماعی دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه با باورهای فراشناختی و ناگویی هیجانی رابطۀ منفی و معنادار و با همدلی رابطۀ مثبت و معناداری داشت (01/0>p). باورهای فراشناختی، ناگویی هیجانی و همدلی 58 درصد از واریانس نمرات سازگاری اجتماعی در دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه را پیشبینی کردند (01/0>P). با توجه به پیامدهای نامطلوب ناتوانی یادگیری و تأثیرات گسترده آن بر روند زندگی فردی و اجتماعی کودک، پیشنهاد میشود برنامههایی در جهت ارتقای هیجاناتت و باورهای فراشناختی مناسب و گسترش همدلی در بین دانشآموزان دچار ناتوان یادگیری اجرا شود.
زینب عابدی داریونی؛ لعیا بشاش
دوره 3، شماره 10 ، تیر 1392، ، صفحه 93-112
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ابعاد همدلی در دانشآموزان با و بدون کمتوانیذهنی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان با و بدون کمتوانذهنی دوره ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 90-89 بود. نمونه پژوهش شامل 733 نفر از دانشآموزان 11- 7 ساله (383 پسر و 350 دختر) دورهی ابتدایی شیراز بود که 339 نفر از آنها دارای کمتوانیذهنی و به صورت ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ابعاد همدلی در دانشآموزان با و بدون کمتوانیذهنی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان با و بدون کمتوانذهنی دوره ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 90-89 بود. نمونه پژوهش شامل 733 نفر از دانشآموزان 11- 7 ساله (383 پسر و 350 دختر) دورهی ابتدایی شیراز بود که 339 نفر از آنها دارای کمتوانیذهنی و به صورت نمونه در دسترس و 393 نفر بدون کمتوانیذهنی و به صورت تصادفی از مدارس ابتدایی شیراز انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه همدلی گریفیت[1] (مارک دادز[2] و همکاران، 2008) بود که دارای سه بعد عاطفی، شناختی و کلی میباشد و توسط مادران دانشآموزان تکمیل شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد همدلی (عاطفی، شناختی و کلی)، رابطه مثبت و معناداری به شرح زیر وجود داشت: 1) در بعد همدلی عاطفی، بین دانشآموزان (با و بدون کمتوانیذهنی) تفاوت معناداری وجود نداشت، اما در همدلی شناختی و همدلی کلی تفاوت بین این دو گروه در سطح 01/0معنادار بود. بدین صورت که دانشآموزان بدون کمتوانیذهنی در متغیرهای یاد شده بهتر از دانشآموزان با کمتوانیذهنی بودند.2) جنسیت در همدلی عاطفی در سطح 01/0 معنادار بود، یعنی دختران همدلتر از پسران بودند. در بعد همدلی شناختی چه در اثر اصلی و چه در تعامل بین دو گروه تفاوت معنیداری بین دختران و پسران وجود نداشت. سرانجام در همدلی کلی، در اثر اصلی، تفاوت بین دختران و پسران معنادار نبود اما در اثر تعاملی تفاوت در سطح 05/0 معنیدار بود. یعنی، دختران بدون کمتوانیذهنی همدلتر از پسران دارای کمتوانیذهنی بودند [1]. Griffith Empathy Measure [2]. Mark, Dadds
