صدیقه گله گیریان؛ علی پولادی ریشهری؛ مولود کیخسروانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان در سال 1395 بود. از میان جامعه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان در سال 1395 بود. از میان جامعه آماری تعداد 30 مادر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس و هدفمند انتخاب و در گروههای آزمایش و گواه به تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله مثبت‌نگر را طی نه جلسه آموزشی 90 دقیقهای به صورت هفتهای یک جلسه دریافت نمودند، در حالی که گروه گواه در طی انجام فرایند پژوهش از دریافت مداخله فوق بیبهره بودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود بود. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهنی، تابآوری و شفقت به خود در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنادار داشت. بر اساس یافتههای حاصل از این پژوهش، می توان نشاط ذهنی، تاب آوری و شفقت به خود مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی را با به کارگیری درمان مثبت نگر بهبود بخشید.
ایمان مصباح؛ سید محسن حجت خواه؛ محسن گل محمدیان
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تابآوری مادران دارای کودک کمتوان ذهنی بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودک کمتوان ذهنی بودند که فرزندانشان در مدارس استثنایی شهرستان دزفول در سال تحصیلی 96-1395 به تحصیل اشتغال ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تابآوری مادران دارای کودک کمتوان ذهنی بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودک کمتوان ذهنی بودند که فرزندانشان در مدارس استثنایی شهرستان دزفول در سال تحصیلی 96-1395 به تحصیل اشتغال داشتند. از جامعه فوق تعداد 30 نفر از مادران دارای کودک کمتوان ذهنی به روش تصادفی خوشهای انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش طی 10 جلسه نوددقیقهای، (هر هفته دو جلسه) درمان گروهی را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تابآوری فرایبورگ (2003) بود. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در تابآوری تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافتههای پژوهش میتوان گفت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد روشی کارآمد در افزایش تابآوری در مادران دارای کودک کمتوان ذهنی است
سمانه بهزادپور؛ زهرا سادات مطهری؛ فرامرز سهرابی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی نقش میزان دینداری و تابآوری در پیشبینی استرس زناشویی درمادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی بود.روش پژوهش از نوع همبستگی بود.جامعهآماری شامل همه مادران دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالیشهر تهران بودند. نمونهآماری شامل 100 مادر دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی نقش میزان دینداری و تابآوری در پیشبینی استرس زناشویی درمادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی بود.روش پژوهش از نوع همبستگی بود.جامعهآماری شامل همه مادران دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالیشهر تهران بودند. نمونهآماری شامل 100 مادر دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه- بیشفعالی بودند که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.از آزمون مقیاس سنجش اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی، مقیاس استرس زناشویی استکهلمتهران، پرسشنامهتابآوریکانرودیویدسون و مقیاس سنجش دینداری برای جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها از طریق تحلیل رگرسیون چندمتغیره و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد که بین استرسزناشویی با دینداری و تابآوری رابطه منفی معنیداری وجود دارد ( 01/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد که دینداری و تابآوری میتوانند استرس زناشویی را به طور معکوس پیشبینیکنند. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که میزان دینداری و تابآوری نقش مهمی در پیشبینی استرس زناشویی دارند.در نتیجه آموزش مؤلفههای تابآوری و تأکید بر افزایش دینداری میتواند به کاهش استرس زناشویی کمک کند.
