اکبر عطادخت؛ علی شیخ الاسلامی؛ سیده طیبه حسینی کیاسری؛ نجمه جوکار
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی نقش باورهای فراشناختی و هوش هیجانی در پیشبینی سازگاری اجتماعی افراد نابینا و مقایسه آن با افراد عادی انجام شد. روش پژوهش، از نوع علّیمقایسهای بود و جامعهی آماری آن همهی نابینایانی بودند که در 6 ماههی اول سال 1392، عضو انجمن نابینایان اردبیل بوده و همچنین افراد عادی که در دامنهی سنی 20 تا 40 سال ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی نقش باورهای فراشناختی و هوش هیجانی در پیشبینی سازگاری اجتماعی افراد نابینا و مقایسه آن با افراد عادی انجام شد. روش پژوهش، از نوع علّیمقایسهای بود و جامعهی آماری آن همهی نابینایانی بودند که در 6 ماههی اول سال 1392، عضو انجمن نابینایان اردبیل بوده و همچنین افراد عادی که در دامنهی سنی 20 تا 40 سال قرار داشته و مشکل نابینایی نداشتند. از بین جامعهی نابینایان با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده، تعداد 40 نفر؛ و از بین جامعهی افراد عادی نیز با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 40 نفر انتخاب شدند. برای جمعآوری داده‌ها از فرمکوتاه پرسشنامهی فراشناخت، مقیاس هوش هیجانی و مقیاس سازگاری استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری خیدو، تحلیل واریانس تکعاملی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه نابینا و افراد عادی از لحاظ متغیرهایی مانند خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و خودآگاهی شناختی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P) و هوش هیجانی نابینایان بیشتر از افراد عادی بود (05/0p<). همچنین نتایج نشان داد که مدل پیشبینی سازگاری اجتماعی از روی متغیرهای هوش هیجانی و باورهای فراشناخت در افراد نابینا، معنادار بوده (01/0p<)، ولی در افراد عادی معنادار نبود (05/0p>). 20 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی نابینایان به وسیلهی هوش هیجانی و باورهای فراشناخت قابل تبیین بود. این نتایج کاربردهایی را در راستای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی و روانشناختی و همچنین استفاده از نتایج در توانبخشی افراد نابینا به دنبال دارد.
حسین جناآبادی؛ مهدیه سرحدی
دوره 4، شماره 16 ، دی 1393، ، صفحه 159-170
چکیده
پژوهش حاضر باهدفمقایسههوش هیجانی و سبک‌های دلبستگی دانش‌آموزان تیزهوش و عادی دوره متوسطه شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 91-90 انجام شد.روش پژوهش از نوعمقطعیمقایسه‌ای بود که به شیوه نمونهگیری تصادفی تعداد240دانش‌آموزتیزهوش و عادی دوره متوسطه شهر زاهداناز طریق پرسشنامه‌هایهوش هیجانی و سبک دلبستگی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدفمقایسههوش هیجانی و سبک‌های دلبستگی دانش‌آموزان تیزهوش و عادی دوره متوسطه شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 91-90 انجام شد.روش پژوهش از نوعمقطعیمقایسه‌ای بود که به شیوه نمونهگیری تصادفی تعداد240دانش‌آموزتیزهوش و عادی دوره متوسطه شهر زاهداناز طریق پرسشنامه‌هایهوش هیجانی و سبک دلبستگی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها از طریق آزمونهای تی برای گروههای مستقل با کمک نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد: دانش‌آموزان تیزهوش در مقایسه با دانش‌آموزان عادیتیزهوشهوش هیجانی بالاتری دارند،ازنظرسبکهای دلبستگی، دانش‌آموزان تیزهوش سبک دلبستگی ایمن و دانش‌آموزان عادی سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا را داشتند. با توجه به یافتهها آموزش هوش هیجانی و سبک دلبستگی ایمن به دانش‌آموزان بهویژهدانشآموزان عادی توصیه میگردد.
احمد به‌پژوه؛ رضا کرمی‌نژاد؛ باقر غباری بناب؛ محسن شکوهی‌یکتا
دوره 3، شماره 10 ، تیر 1392، ، صفحه 1-20
چکیده
امروزه، هیجان‌ها تأثیر مهمی بر رفتارهای ما دارد. از این رو، در بسیاری از پژوهش‌های انجام شده در حوزۀ هوش هیجانی، پژوهشگران تلاش کرده‌اند رابطۀ هوش هیجانی با متغیرهای گوناگون را مورد بررسی قرار دهند، اما مطالعات اندکی با هدف بررسی اثر بخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش هوش هیجانی انجام شده است. این مطالعه با هدف آموزش هوش هیجانی و بررسی ...
بیشتر
امروزه، هیجان‌ها تأثیر مهمی بر رفتارهای ما دارد. از این رو، در بسیاری از پژوهش‌های انجام شده در حوزۀ هوش هیجانی، پژوهشگران تلاش کرده‌اند رابطۀ هوش هیجانی با متغیرهای گوناگون را مورد بررسی قرار دهند، اما مطالعات اندکی با هدف بررسی اثر بخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش هوش هیجانی انجام شده است. این مطالعه با هدف آموزش هوش هیجانی و بررسی اثربخشی آن بر افزایش هوش هیجانی بر دانش‌آموزان با آسیب بینایی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی و با استفاده از نمونۀ در دسترس شامل 19 نفر دانشآموز دوره راهنمایی با آسیب بینایی (9 نفر گروه آزمایشی و 10 نفر گروه گواه) بود. در این پژوهش برای سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن و پار کر (2000) و برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی نمرات افزوده شده و تحلیل کو واریانس استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که پس از 15 جلسه آموزش، مؤلفههای هوش هیجانی بین گروه آزمایشی و گروه گواه، پس از تعدیل اثر متغیر همپراش (پیشآزمون)، در پسآزمون تفاوت معناداری وجود داشت. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که با طراحی برنامههای آموزش هوش هیجانی مناسب میتوان به افزایش آن در دانش‌آموزان با آسیب بینایی کمک کرد.
