یوسف جمالی؛ مریم فاتحی زاده؛ محمدرضا عابدی
چکیده
وجود یک عضو مبتلا به اوتیسم در خانواده طیف وسیعی از چالشها و مشکلات را برای اعضای خانواده ایجاد میکند. پژوهش حاضر باهدف کشف چالشها و مشکلات ارتباطی خانوادههای دارای فرزند مبتلا به اوتیسم و دستیابی به شبکه مضامین این چالشها و مشکلات انجام شد. روش پژوهش از نوع کیفی و روش تحلیل از نوع تحلیل مضمون بود. جامعه آماری خانوادههای ...
بیشتر
وجود یک عضو مبتلا به اوتیسم در خانواده طیف وسیعی از چالشها و مشکلات را برای اعضای خانواده ایجاد میکند. پژوهش حاضر باهدف کشف چالشها و مشکلات ارتباطی خانوادههای دارای فرزند مبتلا به اوتیسم و دستیابی به شبکه مضامین این چالشها و مشکلات انجام شد. روش پژوهش از نوع کیفی و روش تحلیل از نوع تحلیل مضمون بود. جامعه آماری خانوادههای دارای فرزند اوتیسم (7 تا 18 ساله) شهر اصفهان (240 خانواده) بودند، 18 خانواده در پژوهش شرکت کردند. روش انتخاب شرکتکنندگان از نوع هدفمند بود. جهت گردآوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. یافتههای پژوهش 675 کد اولیه، 23 مضمون پایه، پنج مضمون سازماندهنده و یک مضمون فراگیر را نشان داد. مضامین سازماندهنده استخراجشده عبارت بودند از: مسئلههای اجتماعی، فردی، مرتبط با تعامل با کودک، کمبود زمان و درونخانوادگی. مضمون فراگیر نیز فرهنگ اجتناب از اوتیسم بود. یافتههای این پژوهش نشان دادند که اتخاذ رویکردی که در سطح جامعه نگرشهای پذیرش نسبت به اوتیسم را تشویق کند، میتواند بهعنوان اولین گام در جهت بهبود محیط انگزدایی و فرهنگ اجتناب از اوتیسم باشد. برنامههای فرهنگی مناسب در سطح جامعه نیز میتواند به افزایش آگاهی در مورد اوتیسم و اختلالات رشدی کمک کند و خانوادهها را با منابع مداخله بهموقع پیوند دهد.
میرجواد مجردآذر؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر تمرینات مربع گامبرداری بر حافظهکاری و تعادل کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 6 تا 12 سال مبتلا به اوتیسم خفیف شهرستان ارومیه در سال 1401 بود که بهصورت تصادفی هدفمند 30 نفر از آنها انتخاب و در ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر تمرینات مربع گامبرداری بر حافظهکاری و تعادل کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 6 تا 12 سال مبتلا به اوتیسم خفیف شهرستان ارومیه در سال 1401 بود که بهصورت تصادفی هدفمند 30 نفر از آنها انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش (میانگین سنی: 56/1±12/8) و کنترل (میانگین سنی:58/1± 78/7) قرار گرفتند. آزمون لکلک جهت سنجش تعادل ایستا، آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه جهت سنجش تعادل پویا و پرسشنامه کارکردهای اجرایی بریف فرم والدین بالستر جراردو همکاران (2000) در پیشآزمون و پسآزمون بهطور مشابه انجام دادند. گروه آزمایش طی 12 هفته، هفتهای سه جلسه و هر جلسه 70 دقیقه به اجرای تمرینات مربع گامبرداری پرداختند. دادهها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه تحلیل شد. نتایج نشان داد که با کنترل نمرة پیشآزمون، بین نمرات آزمون تعادل ایستا و پویا، حافظهکاری دو گروه تجربی و کنترل در پسآزمون تفاوت معنادار وجود دارد (001/0p=)؛ بنابراین انجام این تمرینات میتواند راهبردی مؤثر برای بهبود تعادل و حافظهکاری در کودکان مبتلا به اوتیسم خفیف باشد.
الهه فراهانی؛ محسن سعیدمنش؛ فرنگیس دمهری
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش دو روش سیستم ارتباطی مبادله تصویر و آموزش ماتریس بر مهارتهای زبانی و مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال طیف اوتیسم بود. روش این پژوهش روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون همراه با گروه گواه در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مراجعهکننده به مراکز اوتیسم شهر قم در سال ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش دو روش سیستم ارتباطی مبادله تصویر و آموزش ماتریس بر مهارتهای زبانی و مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال طیف اوتیسم بود. روش این پژوهش روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون همراه با گروه گواه در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مراجعهکننده به مراکز اوتیسم شهر قم در سال 1400 که با توجه به ملاکهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی_ویرایش پنجم[1] نشانههای اختلال را داشتند و طبق نظر مراکز و متخصصان تشخیص اختلال اوتیسم گرفتند. ۴۵ نفر (9 دختر و 36 پسر) نمونه بهصورت در دسترس از مراکز اوتیسم استان قم انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شدند. گروههای آزمایش به مدت ۳ ماه و در هر هفته ۴ جلسهی ۱۵ تا ۲۰ دقیقهای تحت آموزش قرارگرفتند. یک گروه، آموزش شش مرحلهای سیستم ارتباطی مبادله تصویر و یک گروه، آموزش ماتریس را به شکل انفرادی دریافت کردند و گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. در این پژوهش برای جمعآوری دادهها از آزمونهای زبان بیانی و دریافتی و گفتاری رشد نیوشا و نیمرخ مهارتهای اجتماعی اوتیسم استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از نرمافزار 26 spss و از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده گردید. یافتهها نشان دادند که میان دو گروه آموزش ماتریس و آموزش پکس تفاوت معناداری مشاهده شد (p<0/05). بر اساس نتایج هردو مداخله اثربخش بوده اما میتوان گفت که سیستم ارتباطی مبادله تصویر بر مهارتهای زبانی و مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال طیف اوتیسم تأثیرگذارتر است. Diagnostic and Statistical Manual of Psychiatric Disorders_5 (DSM5)
عاطفه حیرت؛ شهره شریف زاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر آشفتگی روانشناختی و امید به زندگی مادران دارای فرزند اختلال طیف اوتیسم انجام شدهاست؛ روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای فرزند اوتیسم ساکن شهر اصفهان در سال 1399 بودند که از بین آنها به شیوه نمونهگیری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر آشفتگی روانشناختی و امید به زندگی مادران دارای فرزند اختلال طیف اوتیسم انجام شدهاست؛ روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای فرزند اوتیسم ساکن شهر اصفهان در سال 1399 بودند که از بین آنها به شیوه نمونهگیری هدفمند تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ ابتدا پرسشنامه های آشفتگی روانشناختی کسلر (2002) و امیدواری اشنایدر (1991) بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد سپس گروه آزمایش تحت 10جلسه درمان گروهی مبتنی بر تحلیل روابط متقابل به مدت هر جلسه 60 دقیقه قرار گرفتند. مجدداً پس ازمون بر روی دو گروه ازمایش و کنترل اجرا شد. به علت شیوع ویروس کرونا آموزش بصورت مجازی انجامشد. ﺑﻌﺪ از اﻋﻤﺎل ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ در 10 جلسه 60 دقیقه ای بر گروه آزمایش، ﻫﺮ دو ﮔﺮوه به طور مجدد ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﻫﻤﺎن آزﻣﻮنﻫﺎ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار گرفتند؛ تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد تحلیل رفتار متقابل بر امید به زندگی مادران دارای فرزند اوتیسم موثر بودهاست (p<0/05)؛ اما بر آشفتگی روانشناختی تاثیری نداشتهاست (P>0/05). با توجه به نتیجه پژوهش حاضر پیشنهاد می شود روش تحلیل روابط متقابل را به عنوان ابزاری حمایتی و موثر جهت افزایش امید به زندگی مادران دارای فرزندان اوتیسم استفاده شود.
دوره 3، شماره 11 ، مهر 1392، ، صفحه 127-146
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش نظریه ذهن برارتقاء همکاری، خویشتنداری و قاطعیت کودکان اوتیستیک 12-7 سال شهر تهران بود. روشپژوهش از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل همه کودکان اوتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اوتیستیکبود که با نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش نظریه ذهن برارتقاء همکاری، خویشتنداری و قاطعیت کودکان اوتیستیک 12-7 سال شهر تهران بود. روشپژوهش از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل همه کودکان اوتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اوتیستیکبود که با نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند.ابزار پژوهشی پرسشنامه 38 سؤالی نظریه ذهن و پرسشنامه مهارتهایاجتماعی گرشام و الیوت (1990)بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آمارتوصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و همبسته) استفاده شد.یافتههای پژوهش نشان داد آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری، خویشتن داری وقاطعیت کودکان اوتیستیک نمیشود یا به عبارتی تفاوت معنیداری بین گروه کنترل وآزمایش پس از آموزش وجود ندارد(p>0/05). با استناد به دادههای بدستآمده از این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری،خویشتن داری و قاطعیت کودکان پسر اوتیستیک 7-12 سال نمیشود.
