اعظم مرادی؛ قربان همتی علمدارلو؛ امیر قمرانی
دوره 3، شماره 11 ، مهر 1392، ، صفحه 107-126
چکیده
هدف این پژوهش تعیین تأثیر هر یک از متغیرهای وضعیتاشتغال،وضعیت تأهل،سطح تحصیلات،شدت آسیب وجنسیتبر میزان کلی سلامت روانی ونیزنشانه‌های جسمی،اضطراب، نارسا کنش‌وری اجتماعی وافسردگی آسیب دیدگان جسمی- حرکتیدرشهر اصفهان بود. اینپژوهش از نوع علی-مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل کلیهاعضای جامعه معلولینشهر اصفهان بود. نمونه پژوهش شامل ...
بیشتر
هدف این پژوهش تعیین تأثیر هر یک از متغیرهای وضعیتاشتغال،وضعیت تأهل،سطح تحصیلات،شدت آسیب وجنسیتبر میزان کلی سلامت روانی ونیزنشانه‌های جسمی،اضطراب، نارسا کنش‌وری اجتماعی وافسردگی آسیب دیدگان جسمی- حرکتیدرشهر اصفهان بود. اینپژوهش از نوع علی-مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل کلیهاعضای جامعه معلولینشهر اصفهان بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفراز جامعه آماریبودند که بهطور تصادفی انتخاب شده ودراین پژوهش شرکت داده شدند.برایسنجش وضعیت روان‌شناختی آزمودنی‌ها ازفرم28سؤالی پرسشنامه سلامت عمومی استفادهشد.نتایج تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) نشان داد متغیر وضعیت اشتغال بر نمرهکل سلامت عمومی (01/0P<)، نشانه‌های جسمی(05/0P<)و اضطراب (05/0P<)تأثیر دارد. همچنین متغیر وضعیت تأهل بر نمره کل سلامت عمومی(05/0P<)و افسردگی (01/0P<)آسیب دیدگان جسمی-حرکتیتأثیر دارد؛ اما سطح تحصیلات،شدت آسیب وجنسیت بر هیچ‌کدام از متغیرهای نمرهکل سلامت عمومی، نشانه‌هایجسمی،اضطراب، نارسا کنش‌وری اجتماعی وافسردگی آسیب دیدگان جسمی- حرکتی تأثیر معنی‌دارندارد. بر اساس یافتههای پژوهش پیشنهاد می‌شود که با روش‌هایمقتضی زمینه برای اشتغال و تأهل آسیب دیدگان جسمی- حرکتی فراهم شود تا از این طریقوضعیت روان‌شناختی آنها بهبود یابد.
صغری طاهری؛ اعظم مرادی؛ سحر پژوهش
دوره 3، شماره 9 ، فروردین 1392، ، صفحه 145-170
چکیده
هدف این تحقیق تعیین سهم هریک از متغیرهای خودکارآمدی، عزت‌نفس و انگیزش پیشرفت در پیش بینی کیفیت زندگی معلولین جسمی شهرکرد بود. نمونه پژوهش عبارت بود از 70 نفر از معلولین جسمی که در بهار 1390 به موسسات ویژه معلولین جسمی شهرستان شهرکرد( جامعه معلولین، مرکز توانبخشی 12 آذر، مرکز کارآفرین، باشگاه ورزشی انقلاب و مرکز توانبخشی پرنیان سامان) ...
بیشتر
هدف این تحقیق تعیین سهم هریک از متغیرهای خودکارآمدی، عزت‌نفس و انگیزش پیشرفت در پیش بینی کیفیت زندگی معلولین جسمی شهرکرد بود. نمونه پژوهش عبارت بود از 70 نفر از معلولین جسمی که در بهار 1390 به موسسات ویژه معلولین جسمی شهرستان شهرکرد( جامعه معلولین، مرکز توانبخشی 12 آذر، مرکز کارآفرین، باشگاه ورزشی انقلاب و مرکز توانبخشی پرنیان سامان) مراجعه کرده بودند. برای ارزیابی کیفیت زندگی، خودکارآمدی، عزت‌نفس و انگیزش پیشرفت آزمودنی‌ها به ترتیب از فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(WHOQOL-BREF)، مقیاس خودکارآمدی شوارتزر و جروسالم، مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس استفاده شد. برای سنجش ویژگیهای جمعیتشناختی یک پرسشنامه محقق ساخته به کار برده شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان دادکه خودکارآمدی می‌تواند کیفیت زندگی معلولین جسمی را به طور معنی داری پیش بینی کند(002/0(P=، اما افزودن هر یک از متغیرهای عزت‌نفس و انگیزش پیشرفت به متغیر خودکارآمدی نمی‌تواند قدرت پیش بینی کیفیت زندگی آزمودنی‌ها را به طور معنی داری افزایش دهد. متغیر خودکارآمدی نقش مهمی در تبیین کیفیت زندگی معلولین جسمی دارد. بنابراین با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد میشودکه برنامههای مبتنی بر آموزش خودکارآمدی در مراکز درمانی و آموزشی ویژه معلولین جسمی اجرا گردد.
قربان همتی علمدارلو؛ عباسعلی حسین خانزاده؛ اعظم مرادی؛ فاطمه فرشچی
دوره 2، شماره 7 ، مهر 1391، ، صفحه 97-114
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطۀ سبک فرزندپروری مادران با رفتار سازشی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن همبستگی است. جامعۀ مورد مطالعه را تمامی مادران دانش‌آموزان کمتوان ذهنی شهر شیراز تشکیل میداد که از میان آن 101 نفر با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطۀ سبک فرزندپروری مادران با رفتار سازشی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن همبستگی است. جامعۀ مورد مطالعه را تمامی مادران دانش‌آموزان کمتوان ذهنی شهر شیراز تشکیل میداد که از میان آن 101 نفر با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش سبک فرزندپروری مادران از پرسشنامۀ رابینسون و همکاران (1995) و برای سنجش رفتار سازشی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی از پرسشنامۀ رفتار سازشی لمبرت و همکاران (1974) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که سبک فرزندپروری استبدادی و سهلگیرانه پیشبینی کنندة مثبت و معنادار رفتار ضداجتماعی، رفتار طغیانی، رفتار خشونتآمیز و مخرب، رفتار قالبی، انزوا و آشفتگی روانی، تندخویی و رفتار نامناسب اجتماعی است(1./. P<). شایان ذکر است که بر اساس یافتههای این پژوهش بین سبک فرزندپروری اقتداری و خرده مقیاس‌های رفتار سازشی رابطهای مشاهده نشد و سبک فرزندپروری اقتداری قادر به پیشبینی هیچ یک از عامل‌های رفتار سازشی نبود(5./. P˃). با توجه به یافتههای به دست آمده طراحی برنامههای آموزش خانواده به ویژه برنامههای آگاهی از سبکهای فرزندپروری و اثرات هر یک از آنها بر فرزندان بسیار ضروری است تا از این طریق بتوان با تغییر نگرش مادران و بهبود روابط اعضای خانواده، رفتار سازشی دانش‌آموزان با کمتوان ذهنی را بهبود بخشید.
اعظم مرادی؛ صدیقه رضایی دهنوی
دوره 2، شماره 5 ، فروردین 1391، ، صفحه 65-98
چکیده
هدف: هدف این تحقیقبررسی و مقایسۀ اثربخشی آموزشهای گروهی عزت نفس، خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت بر عزت نفس زنان با معلولیت جسمی ـ حرکتی شهر اصفهان بود. روش:طرح تحقیق نیمه تجربی بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ اعضای زن 35-18 سالۀ تشکل غیردولتی جامعۀ معلولان شعبۀ شهر اصفهان بود. برای نمونهگیری 80 نفر از جامعه آماری به طور تصادفی انتخاب شدند ...
بیشتر
هدف: هدف این تحقیقبررسی و مقایسۀ اثربخشی آموزشهای گروهی عزت نفس، خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت بر عزت نفس زنان با معلولیت جسمی ـ حرکتی شهر اصفهان بود. روش:طرح تحقیق نیمه تجربی بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ اعضای زن 35-18 سالۀ تشکل غیردولتی جامعۀ معلولان شعبۀ شهر اصفهان بود. برای نمونهگیری 80 نفر از جامعه آماری به طور تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای مقیاس عزت نفس روزنبرگ، 40 نفر از آنهاکه عزت نفسشان از نیم دیگر آزمودنی‌ها پایینتر بود، به عنوان نمونۀ نهایی انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی ویک گروه گواه واگذار شدند. سپس برای هر یک از گروههای آزمایشی 1، 2 و 3 به ترتیب برنامۀ آموزش گروهی عزت نفس، آموزش گروهی خود کارآمدی و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت، در قالب 9 جلسۀ هفتگی 120 دقیقهای برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزش، پس آزمون با به کارگیری مقیاس عزت نفس روزنبرگ، بر روی هر سه گروه آزمایشی و گروه گواه انجام شد. برای سنجش ویژگیهای آزمودنی‌ها علاوه بر پرسشنامۀ کیفیت زندگی، پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی نیز به کار برده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کواریانس، تحلیل مانکوا و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. برای آزمون فرضیهها سطح احتمال 05/0P< استفاده شد. یافتهها: یافتهها حاکی از اثربخشی آموزش گروهی عزت نفس (023/0=P)،آموزش گروهی خود کارآمدی (006/0=P) و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت (016/0P=) بر عزت نفس بود، اما اثر بخشی سه نوع آموزش گروهی با یکدیگر تفاوتی نداشت. نتیجه گیری: هر یک از روشهای آموزش گروهی عزت نفس، آموزش گروهی خود کارآمدی و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت می‌تواند بر بهبود عزت نفس افراد با معلولیت جسمی و در نتیجه توانبخشی آنها مؤثر باشد. بر این اساس پیشنهاد می‌شود که این سه نوع برنامۀ آموزشی به صورت منظم در مراکز درمانی و آموزشی و تشکلهای غیردولتیِ مخصوص افراد با معلولیت جسمی اجرا گردد.
مریم سلیمانی دینانی؛ مهناز علی اکبری دهکردی؛ علی اصغر کاکوجویباری؛ اعظم مرادی
دوره 1، شماره 4 ، بهمن 1390، ، صفحه 73-90
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ایمنسازی در برابر فشار روانی بر میزان ابراز وجود، میزان احتمال بروز رفتار غیرجرأتمندانه و درجه ناراحتی دانش‌آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه به شیوه نیمه تجربی، از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدرسه معلولان جسمی ـ حرکتی شهر اصفهان در سال 1389، 21 نفر ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ایمنسازی در برابر فشار روانی بر میزان ابراز وجود، میزان احتمال بروز رفتار غیرجرأتمندانه و درجه ناراحتی دانش‌آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه به شیوه نیمه تجربی، از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدرسه معلولان جسمی ـ حرکتی شهر اصفهان در سال 1389، 21 نفر به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گواه (11 نفر) قرار گرفتند. روش جمعآوری دادهها و ابزار پژوهش:به منظور گردآوری دادهها در این پژوهش از پرسشنامه ابراز وجود گمبریل ـ ریچی استفاده شده است. به این ترتیب پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش ایمنسازی در مقابل فشار روانی با استفاده از پرسشنامه ابراز وجود در مورد گروه آزمایشی وگواه، پیش آزمون اجرا شد؛ سپس برای گروه آزمایشی 8 جلسه هفتگی 90 دقیقهای برنامه آموزشی برگزار شد. در هر یک از این جلسات یکی از مهارتهای اساسی مطرح شده در مدل مایکنبام آموزش داده و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایشی و گواه پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتهها: تحلیل نتایج نشان داد که آموزش ایمنسازی در مقابل استرس باعث افزایش معنی دار ابراز وجود(01/0p<) شده و همچنین موجب کاهش احتمال بروز رفتار (01/0p<) و کاهش درجه ناراحتی (01/0p<) دانش‌آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر شده است. نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش ایمنسازی در برابر استرس موجب تقویت ابراز وجود دانش‌آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر می‌شود. لذا چنین برنامهای به منظور افزایش توانایی دانش‌آموزان استثنایی به کلیه حرفه‌های دست‌اندر کار یادگیری این دانش‌آموزان پیشنهاد می‌شود.
